004. EN-NISA

Surja 4 – El nisa (Sure medinase) 176 ajete

Me emrin e Allahut, të Mëshirshmit, Mëshiruesit!

1. O njerëz! Kini drojë prej Zotit tuaj, i Cili ju krijoi prej një njeriu të vetëm, ndërsa prej tij krijoi bashkëshorten, e prej atyre të dyve u shtuan shumë meshkuj e femra. Kini drojë prej Allahut, me emrin të Cilit përbetoheni dhe ruajini lidhjet farefisnore! Vërtet, Allahu është Mbikëqyrësi juaj i përhershëm.
2. Jepuani pasurinë jetimëve dhe mos e përzieni pasurinë e pastër me të ndyrën. Mos e hani pasurinë e tyre duke e përzier me pasurinë tuaj, se ky është një gjynah i madh.
3. Në qoftë se druheni se nuk do të jeni të drejtë ndaj jetimëve, atëherë martohuni me gra të mira që ju pëlqejnë: me dy, tri apo me katër, por nëse druheni se nuk do t’i përmbaheni drejtësisë ndaj tyre (grave), atëherë (martohuni) vetëm me një grua, ose me ato që keni në pronësinë tuaj (robëreshat). Kjo do ta bëjë më të lehtë, që të mos bini në padrejtësi.
4. Jepuni grave mehrin e tyre, në shenjë bindjeje ndaj Zotit. Në qoftë se ato, me dëshirën e tyre, ju falin diçka nga ai (mehri), atëherë përdoreni atë, se tashmë ai është hallall dhe i mirë për ju.
5. Mos u jepni të papjekurve pasurinë tuaj, me të cilën Allahu ju ka begatuar, por ushqejini ata nga ajo pasuri, vishini dhe u thoni fjalë të mira.
6. Vërini në provë jetimët, derisa të bëhen për t’u martuar, e nëse vëreni tek ata pjekuri, atëherë jepuani pasurinë e tyre. Mos e hani pasurinë e tyre duke e shpërdoruar dhe duke u ngutur para se të rriten. Kush është i pasur, le të ruhet, e kush është i varfër, le të hajë me maturi. Kur t’ua dorëzoni jetimëve pasurinë e vet, bëjeni këtë në prani të dëshmitarëve. Allahu mjafton si Llogaritës.
7. Meshkujve u takon pjesë nga pasuria që kanë lënë prindërit dhe të afërmit e tyre. Edhe femrave u takon pjesë nga ajo që kanë lënë prindërit dhe të afërmit, qoftë pak apo shumë. Këto janë pjesë të përcaktuara.
8. Nëse gjatë ndarjes së trashëgimisë janë të pranishëm farefisi i largët, jetimët dhe të varfërit, u dhuroni edhe atyre diçka e u thoni fjalë të mira.
9. Le të jenë të kujdesshëm ata, ashtu sikur do të vepronin po të linin pas pasardhës të paaftë, për të cilët do të druheshin. Le t’i frikësohen Allahut dhe le të thonë fjalë të drejta.
10. Ata që e hanë pa të drejtë pasurinë e jetimëve, në të vërtetë hanë atë që ua mbush barkun e tyre me Zjarr; ata do të hidhen në Zjarrin e ndezur fort.
11. Allahu ju urdhëron kështu për fëmijët tuaj: mashkullit i takojnë sa për dy femra. Nëse (trashëgimtarët) janë vetëm femra dhe më shumë se dy, atyre u takojnë dy të tretat e pasurisë që ai lë pas, e nëse është vetëm një femër, asaj i takon gjysma. Për prindërit, për secilin prej tyre, jepet një e gjashta nga ajo që ka lënë (i vdekuri), nëse ka fëmijë. Në qoftë se (i vdekuri) nuk ka fëmijë e atë e trashëgojnë prindërit, atëherë nënës së tij i takon një e treta. Por në qoftë se ai (i vdekuri) ka vëllezër, nënës së tij i takon vetëm një e gjashta. Kjo bëhet pas zbatimit të porosisë së lënë nga ai (vasijet) dhe pasi të lahen borxhet e tyre. Ju nuk e dini se cilët janë më të dobishëm për ju: prindërit tuaj apo fëmijët tuaj. Ky është urdhër nga Allahu. Vërtet Allahu është i Gjithëdijshmi, i Urti.
12. Juve ju takon gjysma e pasurisë që lënë bashkëshortet e tuaja, nëse ato nuk kanë fëmijë. Por nëse ato kanë fëmijë, juve ju takon një e katërta e pasurisë që lënë ato, pasi të zbatohet porosia e tyre (vasijet) dhe pasi të lahen borxhet e tyre. Atyre (grave) ju takon një e katërta nga ajo që lini ju, nëse nuk keni fëmijë. Por nëse keni fëmijë, atyre ju takon një e teta nga ajo që lini, pasi të zbatohet porosia juaj (vasijet) dhe pasi të lahen borxhet tuaja. Në qoftë se i vdekuri, qoftë mashkull ose femër, është pa prindër dhe fëmijë, por ka vëlla ose motër (nga nëna), atëherë çdonjërit prej tyre u takon një e gjashta. E nëse ka më shumë nga ata (vëlla e motër), ata janë pjesëmarrës të barabartë në një të tretën e pasurisë, pasi të zbatohet porosia (vasijet) dhe pasi të lahen borxhet, duke mos dëmtuar asnjë. Ky është urdhri Allahut. Allahu është i Gjithëdijshëm e Durues.
13. Këta janë kufijtë e Allahut. Ata që i binden Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Ai do t’i fusë në kopshte, nëpër të cilët burojnë lumenj e ku do të jenë përgjithmonë. Ky është suksesi i madh.
14. Ndërsa ata që e kundërshtojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe i shkelin kufijtë e Tij, do të futen në Zjarr, ku do të jenë përjetësisht. Për ta është përgatitur një dënim i rëndë.
15. Për ato gra tuaja që bëjnë imoralitet, kërkoni që kjo (vepër) të dëshmohet nga katër vetë (burra) prej jush. Nëse këta dëshmojnë, atëherë ato (gratë) mbyllini në shtëpi, derisa t’u vijë vdekja ose derisa Allahu të përcaktojë ndonjë zgjidhje tjetër për to.
16. Nëse një çift prej jush kryejnë këtë vepër të poshtër, ju ndëshkojini që të dy. Por nëse ata pendohen dhe përmirësohen, atëherë hiqjani dënimin, se Allahu e pranon pendimin dhe është Mëshirëplotë.
17. Pendim i pranueshëm tek Allahu është vetëm pendimi i atyre që e bëjnë të keqen nga padituria dhe pendohen menjëherë. Këtyre ua pranon pendimin Allahu. Allahu është më i Dijshmi e më i Urti.
18. Nuk është i pranueshëm pendimi i atyre që vazhdimisht bëjnë vepra të këqija dhe vetëm atëherë kur ndonjërit prej tyre i vjen vdekja, thotë: “Unë tani me të vërtetë u pendova!”; e as pendimi i atyre që vdesin duke qenë jobesimtarë. Ndaj tyre kemi përgatitur dënim të ashpër.
19. O besimtarë! Nuk është lejuar për ju të trashëgoni gratë në mënyrë të dhunshme, e as t’i pengoni ato me qëllim që t’u merrni një pjesë nga ajo që u keni dhënë atyre, përveç nëse ato bëjnë imoralitet të hapur. Jetoni dhe silluni mirë me to! Nëse nuk i pëlqeni aq shumë ato, bëni durim, sepse ndodh që ju ta urreni diçka dhe Allahu nëpërmjet saj të japë mirësi të shumta.
20. Në qoftë se dëshironi të ndërroni grua, duke e lëshuar njërën për të marrë tjetrën, kur asaj të parë s i keni dhënë plaçkë të madhe, mos merrni prej asaj pasurie asgjë. A do ta merrnit atë padrejtësisht, duke bërë gjynah të qartë?!
21. Si mund t’ua merrni atë plaçkë , kur ju i jeni dhënë njëri-tjetrit dhe kur ato kanë marrë prej jush një premtim të fortë?!
22. Mos u martoni me ato gra me të cilat kanë qenë të martuar etërit tuaj, me përjashtim të atyre që kanë kaluar (para Islamit). Kjo ka qenë vërtet poshtërsi e madhe, vepër e përbuzur dhe traditë e shëmtuar.
23. Ju është ndaluar martesa me nënat tuaja, me bijat tuaja, me motrat tuaja, me hallat tuaja, me tezet tuaja, me bijat e vëllait, me bijat e motrës, me mëndeshat që ju kanë dhënë gji, me motrat nga gjiri, me nënat e grave tuaja (vjehrrat) dhe me vajzat që janë nën kujdesin tuaj e të lindura (prej tjetër babai) nga gratë tuaja, me të cilat keni kryer kontakt; por nëse nuk keni pasur kontakt me to (me gratë), atëherë s’ka pengesë. Ju është ndaluar martesa edhe me gratë e bijve tuaj, që janë të lindur nga ju (jo të bijve të adoptuar), dhe të jini të martuar njëherazi me dy motra, përveç rasteve që tashmë kanë kaluar. Vërtet, Allahu është Falës e Mëshirues.
24. Edhe me gra që janë tashmë të martuara, përveç atyre që i zini robëresha. Ky është urdhri i Allahut për ju. Veç këtyre, për ju janë të lejuara të gjitha gratë e tjera që t’i merrni me pasurinë tuaj, duke pasur për qëllim bashkëshortësinë, jo prostitucionin. Jepjani mehrin e caktuar bashkëshorteve tuaja, të cilat i keni “shijuar”. Nuk ka gjynah për ju nëse, me mirëkuptim të dyanshëm, e shtoni a e pakësoni mehrin. Allahu është i Gjithëdijshmi e i Urti.
25. Ai i cili nuk ka mundësi materiale që të martohet me femra të lira besimtare, le të martohet me besimtaret që i keni nën pushtetin tuaj (robëreshat). Allahu e di më së miri besimin tuaj. Ju jeni nga njëri-tjetri. Martohuni me to me lejen e pronarëve të tyre dhe jepjani mehrin sipas normave. Ato të jenë të ndershme, e jo imorale të hapura apo të fshehta, që jetojnë me dashnorë. Pasi jeni martuar, nëse ato bëjnë kurvëri, ndëshkimi ndaj tyre është sa gjysma e ndëshkimit të përcaktuar për gratë e lira. Kjo është e lejueshme për ata që i frikësohen imoralitetit. Megjithatë, nëse përmbaheni, kjo është më mirë për ju. Allahu është Falës e Mëshirëplotë.
26. Allahu dëshiron t’ju sqarojë çështjet, t’ju drejtojë në rrugën e atyre që ishin para jush dhe t’ju pranojë pendimin. Allahu është i Gjithëdijshëm e i Urtë.
27. Allahu dëshiron t’ju pranojë pendimin, ndërsa ata që jepen pas epsheve, dëshirojnë që ju të devijoni tërësisht nga rruga e drejtë.
28. Allahu dëshiron t’ju lehtësojë, pasi njeriu është krijuar si një qenie e dobët.
29. O besimtarë, mos e konsumoni pasurinë e njëri-tjetrit me mënyra të palejueshme, përveç rastit kur është tregti me pëlqim të dyanshëm, dhe mos i vrisni vetet. Vërtet, Allahu është i Mëshirshëm me ju.
30. Këdo prej jush që i bën këto gjëra padrejtësisht, Ne do ta hedhim në Zjarr, dhe kjo është shumë e lehtë për Allahun.
31. Nëse largoheni prej gjynaheve të mëdha, që ju janë ndaluar, Ne do t’jua falim gjynahet e vogla dhe do t’ju shpiem në një vend të nderuar.
32. Mos lakmoni ato gjëra me të cilat Allahu ka dalluar disa prej jush mbi disa të tjerë. Meshkujt meritojnë aq sa kanë punuar; po ashtu edhe femrat meritojnë aq sa kanë punuar. Kërkoni prej Allahut nga mirësitë e Tij! Allahu është i Dijshëm për çdo gjë.
33. Ne i kemi caktuar secilit prej jush të afërm, prindër ose farefis. Jepuni pjesën e vet edhe atyre me të cilët keni marrëveshje. Allahu është Dëshmitar për çdo gjë.
34. Meshkujt kanë autoritet mbi gratë, për shkak të dallimit që Allahu u ka bërë disave mbi disa të tjerë dhe për shkak të shpenzimeve që ata bëjnë nga pasuria e tyre. Gra të mira janë ato të dëgjueshmet, që ruajnë fshehtësitë që ka urdhëruar Allahu. Gratë të cilave iu druheni mosbindjes dhe sjelljes së keqe të tyre, këshillojini, largojini nga shtrati ose edhe rrihini lehtë. Por nëse ju respektojnë, atëherë mos u sillni keq ndaj tyre. Allahu është më i Larti, më i Madhi.
35. Nëse i druheni ndarjes midis burrit e gruas, dërgoni një ndërmjetës të urtë nga familja e tij dhe një ndërmjetës të urtë nga familja e saj. Nëse ata të dy kanë për qëllim pajtimin, Allahu e mundëson afrimin mes tyre (çiftit). Allahu është i Gjithëdijshëm e Zbulues i gjithçkaje.
36. Adhuroni Allahun e mos adhuroni asgjë tjetër përveç Tij! Silluni mirë ndaj prindërve, të afërmve, jetimëve, të varfërve, fqinjëve të afërt dhe të largët, ndaj atij që keni pranë, udhëtarit dhe ndaj atyre që janë robër nën pushtetin tuaj! Me të vërtetë, Allahu nuk i do njerëzit arrogantë dhe mburravecë…
37. …ata që janë koprracë dhe urdhërojnë njerëzit për koprraci, ata që e fshehin atë që u ka dhënë Allahu nga mirësitë e Veta. Ne kemi përgatitur për mohuesit dënim poshtërues.
38. Ata që ndajnë nga pasuria e tyre sa për sy e faqe të botës dhe që nuk e besojnë Allahun e as Ditën e Fundit. Ai që e bën shok Shejtanin, (le ta dijë se) ai është shok shumë i keq.
39. E ç’dëm do të kishin ata sikur ta besonin Allahun, Ditën e Gjykimit dhe të jepnin nga ajo që Allahu u ka dhënë? Allahu di gjithçka rreth tyre.
40. S’ka dyshim se Allahu nuk bën padrejtësi as sa një grimcë. Nëse është vepër e mirë, Ai e shumëfishon atë dhe dhuron shpërblim të madh nga ana e Tij.
41. Si do të bëhet kur, për çdo popull Ne do të sjellim dëshmitarë, ndërsa ty (O Muhamed) do të sjellim dëshmitar për të gjithë ata?
42. Atë ditë, ata që nuk kanë besuar dhe që kanë kundërshtuar të Dërguarin, do të dëshironin të rrafshohej toka mbi ta, sepse ata nuk do mund t’i fshehin Allahut asgjë.
43. O ju që keni besuar, mos iu afroni namazit duke qenë të dehur, derisa të dini se ç’flisni, e as duke qenë xhunubë, derisa të laheni, përveç nëse jeni udhëtarë. Nëse jeni të sëmurë, nëse jeni udhëtarë, nëse keni kryer nevojën natyrore apo nëse keni kontaktuar me gratë, e nuk gjeni ujë, atëherë merrni tejemum duke prekur dheun dhe fërkoni me të fytyrat dhe duart tuaja. Allahu është gjithmonë Falës e Mbulues i të metave.
44. A nuk i sheh ti (o Muhamed) ata që iu është dhënë një pjesë prej Librit? Ata blejnë rrugën e gabuar dhe dëshirojnë që edhe ju ta humbisni rrugën e drejtë.
45. Allahu është më i Dituri për armiqtë tuaj. Por mjafton që Allahu kujdeset për ju dhe mjafton që Allahu është Ndihmësi juaj!
46. Në mesin e çifutëve ka nga nga ata që i nxjerrin fjalët nga konteksti i tyre dhe i thonë Profetit: “Dëgjuam, por nuk bindemi!”, ose thonë: “Dëgjo, mos dëgjofsh!”, ose: “Raina”, duke i shtrembëruar me gjuhët e tyre dhe duke trilluar për fenë. Megjithatë, sikur ata të kishin thënë: “Dëgjuam dhe u bindëm”, “Dëgjo!” ose “Na shiko!”, do të ishte më mirë dhe më e drejtë nga ana e tyre. Por Allahu i mallkoi për shkak të mohimit të tyre, prandaj veç një pakicë e tyre besojnë.
47. O ju të cilëve ju është dhënë Libri! Besojeni atë (Kuranin) që e shpallëm si vërtetues të atij që keni në duar (Teuratit), para se të fshijmë fytyra dhe t’i kthejmë ato prapa, ose t’ju mallkojmë siç i mallkuam ata (shkelësit e ligjit) të së shtunës. Urdhri i Allahut është i pakthyeshëm.
48. Vërtet, Allahu nuk fal që të adhurohet dikush a diçka tjetër veç Tij, ndërsa gjynahet e tjera ia fal kujt të dojë. Kush adhuron diçka tjetër veç Allahut, ka bërë një gjynah të madh.
49. A nuk i sheh ata që e vlerësojnë veten si të pastër?! Është Allahu Ai që pastron nga të këqijat atë që Ai dëshiron, pa i bërë padrejtësi askujt.
50. Shiko se si trillojnë shpifje kundër Allahut, dhe kaq mjafton si gjynah i qartë!
51. A nuk i ke parë ata që u është dhënë pjesë nga Libri? Ata besojnë në idhuj dhe zota të trilluar dhe thonë për jobesimtarët: “Këta janë në rrugë më të drejtë se ata besimtarët!”
52. Këta janë ata të cilët Allahu i ka mallkuar, dhe atij që e mallkon Allahu nuk i gjendet kurrë ndihmues.
53. A mos kanë ata ndonjë pjesë të pushtetit? Nëse do të ishte kështu, ata nuk do t’u jepnin njerëzve as cipa mbështjellëse e bërthamës së hurmës.
54. 1. A mos i kanë zili njerëzit për çfarë u ka dhuruar Allahu nga mirësitë e Tij? Ne u dhamë pasardhësve të Ibrahimit Librin e urtësinë, si edhe pushtet të madh.
    2. Disa prej tyre e besuan atë (Muhamedin a.s.), e disa e mohuan. Mjafton për këta të fundit zjarri i Xhehenemit i ndezur fort.
    3. Nuk ka dyshim se ata që kanë mohuar argumentet Tona, do t’i flakim në Zjarr. Sa herë që do t’u digjet një lëkurë, Ne do t’ua zëvendësojmë me lëkurë tjetër, që ta ‘shijojnë’ mirë dënimin. Me të vërtetë, Allahu është i Plotfuqishëm e i Urtë.
    4. Nuk ka dyshim se ata që kanë besuar dhe kanë bërë vepra të mira, Ne do t’i fusim në Kopshte, nëpër të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë të përjetshëm. Atje do të kenë edhe bashkëshorte të pastra e hije të mrekullueshme.
    5. Allahu ju urdhëron që amanetet t’ua ktheni atyre që u përkasin dhe, kur të gjykoni midis njerëzve, të gjykoni me drejtësi. Vërtet, urdhrat që u jep Allahu janë të mrekullueshëm. Allahu dëgjon dhe sheh si veproni.
    6. O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut, bindjuni të Dërguarit dhe përgjegjësve nga ju! Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, atëherë parashtrojeni atë tek Allahu dhe tek i Dërguari, nëse vërtet e besoni Allahun dhe Ditën e Fundit. Kjo është më e dobishmja dhe përfundimi më i mirë.
    7. A nuk i ke parë ata që pohojnë se e besojnë Shpalljen që të është dhënë ty (o Muhamed) dhe Shpalljet e ardhura para teje, por që dëshirojnë që mes tyre të gjykojë tagut-i, ndërkohë që janë urdhëruar ta mohojnë atë. Shejtani dëshiron t’i çojë ata shumë larg nga e vërteta.
    8. Kur u thuhet atyre: “Ejani tek Shpallja që ka sjellë Allahu dhe tek i Dërguari!”, munafikët të kthejnë shpinën.
    9. Si do të jetë gjendja e tyre kur t’i godasë gjëma, për shkak të veprave që kanë bërë vetë, me duart e tyre, e të vinë te ti, (e të thonë) duke u betuar në Allahun: “Ne kemi dëshiruar veçse bamirësi e pajtim”?!
    10. Këta janë ata të cilëve Allahu ua di çfarë kanë në zemrat e tyre. Por ti distancohu prej tyre, qortoji dhe thuaju fjalë që prekin zemrat.
    11. Të gjithë profetët i kemi sjellë veçse që ju t’u bindeni, me lejen e Allahut. E sikur ata, pas padrejtësive që i bënë vetes së tyre, të vinin tek ti e t’i kërkonin falje Allahut, dhe i Dërguari të kërkonte falje (tek Allahu) për ta, ata do ta njihnin Allahun si Pranues të pendimit dhe Mëshirues.
    12. Për Zotin tënd, jo, ata nuk janë besimtarë, përderisa nuk të zgjedhin ty për të gjykuar në konfliktet mes tyre, dhe përderisa më pas të mos ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt, por të të binden sinqerisht.
    13. Sikur Ne t’i urdhëronim ata: “Vritni veten!”, apo: “Largohuni prej atdheut tuaj!”, ata nuk do ta zbatonin, përveç ndonjë pakicë e tyre. Nëse ata do t’i zbatonin porositë e dhëna, kjo do të ishte më mirë për ta dhe do t’i forconte më shumë.
    14. Atëherë, Ne, pa dyshim, do t’u jepnim atyre shpërblim të madh nga ana Jonë…
    15. dhe do t’i udhëzonim në rrugë të drejtë.
    16. Kushdo që i bindet Allahut dhe të Dërguarit, do të jetë me ata të cilëve Allahu u ka dhuruar mirësi të shumta: me profetët, me të sinqertët, me dëshmorët dhe me vepërmirët. Sa shokë të mirë janë ata!
    17. Ky shpërblim i madh është prej Allahut. Mjafton që Allahu është i Gjithëdijshëm!
    18. O ju që keni besuar, rrini në gatishmëri dhe dilni (në luftë) grup pas grupi ose të gjithë së bashku.
    19. Me të vërtetë, ka disa prej jush që bishtnojnë. Nëse juve ju godet ndonjë e fatkeqësi, ata thonë: “Zoti më favorizoi që nuk isha bashkë me ta!”.
    20. Por nëse juve ju vjen ndonjë e mirë nga Allahu, ata, – a thua se mes jush dhe atyre nuk ekziston ndonjë lloj dashurie – me siguri do të thoshin: “Ah, sikur të kisha qenë së bashku me ta e të kisha arritur një fitim të madh!”
    21. Le të luftojnë në rrugën e Allahut ata që e japin jetën e kësaj bote për botën tjetër. Kush lufton në rrugën e Allahut e vritet ose fiton, Ne, me siguri, do t’i japim atij shpërblim të madh.
    22. Ç’keni ju që nuk luftoni në rrugën e Zotit dhe për shpëtimin e të shtypurve: për meshkujt e pafuqishëm, gratë dhe fëmijët, të cilët luten: “Zoti ynë! Nxirrna nga ky vend, banorët e të cilit janë mizorë! Cakto për ne nga ana Jote një mbrojtës dhe na jep ndihmë!”
    23. Ata që besojnë, luftojnë në rrugën e Allahut. Ndërsa ata që nuk besojnë luftojnë në rrugën e Shejtanit. Luftoni kundër ithtarëve të Shejtanit, sepse, vërtet, intriga e Shejtanit është e dobët.
    24. A nuk i ke parë (o Muhamed) ata të cilët u porositën: “Largohuni prej luftës, faleni namazin dhe jepeni zekatin!”, e që kur iu bë detyrim lufta, një grup prej tyre iu frikësuan njerëzve ashtu si duhet t’i frikësohesh Allahut, madje edhe edhe më shumë. Ata thanë: “O Zoti ynë! Pse na e bëre detyrim luftën? Sikur të na e kishe shtyrë pak më vonë!” Thuaju: “Kënaqësitë e kësaj bote janë të pakta, ndërsa bota tjetër është shumë më e dobishme për ata që janë të devotshëm. Juve nuk do t’ju bëhet padrejtësi aspak.
    25. Kudo që të jeni, vdekja do t’ju arrijë, edhe në qofshi në kështjellat më të forta. Sa herë që u vjen ndonjë e mirë, ata thonë: “Kjo është nga Allahu!”. Por nëse i godet ndonjë e keqe, thonë: “Kjo është nga ti!”. Thuaju: “Të gjitha janë nga Allahu!” Ç’është me këta njerëz që nuk kuptojnë gati asgjë?
    26. Çdo e mirë që të vjen është nga Allahu, ndërsa çdo e keqe gjë që të godet është nga vetja jote. Ne të dërguam ty si Profet për mbarë botën. Mjafton që Allahu është dëshmues për këtë!
    27. Kush i bindet Profetit, ai i është bindur Allahut. Por kush e refuzon, (dije se) Ne nuk të dërguam ty si roje të tyre.
    28. Ata thonë: “Të jemi bindur”, por kur largohen prej teje, një grup prej tyre shtjellojnë diçka tjetër nga ajo që u thua ti. Por Allahu e shënon atë që ata shtjellojnë. Largoju atyre e mbështetju Allahut! Allahu të mjafton si Mbrojtës!
    29. A nuk meditojnë ata rreth Kuranit? Sikur të ishte prej dikujt tjetër, e jo prej Allahut, do të kishin gjetur në të shumë kundërthënie.
    30. Kur u vjen ndonjë lajm qetësues ose shqetësues, ata e përhapin menjëherë atë. Por nëse këtë lajm do t’ia përcillnin Pejgamberit dhe parisë së tyre, hulumtuesit do të dinin të nxirrnin përfundime. Sikur të mos ishte mirësia e Allahut ndaj jush dhe mëshira e Tij, atëherë ju do të ndiqnit rrugën e Shejtanit, përveç një pakice.
    31. Lufto në rrugën e Allahut! Ti je përgjegjës veçse për veten tënde! Nxiti besimtarët! Allahu do ta sprapsë fuqinë e të pafeve, se Allahu është më i fuqishmi e më i ashpri në dënime!

     

    85. Kush ofron ndihmë për të mirë, do të ketë pjesë nga ajo, dhe kush ofron ndihmë për të keq, do të ngarkohet me të. Allahu është Dëshmues i drejtë për gjithçka.
    86. Kur t’ju përshëndesin, ju kthejani me një përshëndetje më të mirë ose me të njëjtën formë. Allahu është Llogaritës i drejtë për gjithçka.
    87. Allahu! Nuk ka të adhuruar tjetër me meritë veç Tij! Pa dyshim, Ai do t’ju tubojë Ditën e Gjykimit, për të cilën nuk ka dyshim. E cili mund të jetë në fjalë më i vërtetë se Allahu?!
    88. Ç’është me ju, që për çështjen e munafikëve ndaheni në dy grupe, ndërkohë që Allahu i ka zhytur ata në mohim për shkak të asaj që bëjnë?! A mos doni të udhëzoni në rrugë të drejtë atë që Allahu e ka lënë të humbur?! Për atë që Allahu e ka lënë të humbur, ju nuk keni për të gjetur rrugëdalje!
    89. Ata dëshirojnë që edhe ju të mos besoni, sikurse nuk besojnë vetë, dhe kështu të bëheni të njëjtë. Mos zini miq prej tyre, derisa ata të shpëngulen për hir të Allahut, e nëse refuzojnë, atëherë, kudo që t’i gjeni, kapini dhe vritini e, gjithashtu, mos i zini as si miq e as si mbështetës,
    90. përveç atyre që strehohen te një popull me të cilin ju keni marrëveshje, e përveç atyre që vijnë te ju, se u vjen rëndë të luftojnë kundër jush ose të luftojnë kundër popullit të vet. Sikur të donte Allahu, Ai do t’ju jepte atyre fuqi e pushtet mbi ju, dhe kështu ata do t’ju luftonin. Në qoftë se ata tërhiqen, nuk ju luftojnë dhe ju ofrojnë paqe, atëherë Allahu nuk ju jep të drejtë kundër tyre.
    91. Ju do të hasni në të tjerë, që duan të sigurohen nga ju dhe nga populli i tyre, por që sa herë që thirren kundër jush, ata shkojnë atje. Kështu, në qoftë se këta nuk largohen prej jush, nuk ju ofrojnë paqe dhe nuk heqin dorë nga lufta kundër jush, atëherë kapini dhe vritni kudo që t’i ndeshni! Ju kemi dhënë fakte të qarta kundër tyre!
    92. Asnjë besimtar nuk mund të vrasë një besimtar tjetër, përveçse gabimisht. Kushdo që vret gabimisht një besimtar, ai është i detyruar të lirojë një skllav besimtar dhe shpagimin (e gjakut) t’ia dorëzojë familjes së tij, veç në qoftë se ata ia falin (gjakun). Në qoftë se ai (i vrari gabimisht) është besimtar, por i takon një populli armik, atëherë është detyrim vetëm lirimi i një skllavi besimtar. Në qoftë se ai (i vrari) është nga një popull me të cilin ju keni marrëveshje, atëherë është detyrim që familjes së tij t’i dorëzohet shpagimi (i gjakut) dhe që të lirohet një skllav besimtar. E kush nuk ka mundësi (të lirojë një skllav), le të agjërojë dy muaj rresht, si formë pendese para Allahut. Allahu është i Gjithëdijshëm e i Urtë.
    93. Kush vret një besimtar qëllimisht, dënimi i tij është Xhehenemi, në të cilin do të jetë përgjithmonë. Allahu është zemëruar ndaj tij, e ka mallkuar dhe ka përgatitur për të dënim të rëndë.
    94. O ju që besoni, kur marshoni në rrugën e Allahut, të jeni të matur dhe të mos u thoni atyre që ju përshëndesin me selam: “Nuk jeni besimtarë!”, për të arritur me këtë ndonjë fitim në jetën e kësaj bote! Tek Allahu ka begati më të mëdha. Ashtu ishit edhe ju më parë, por ishte Allahu që ju bëri mirë! Pra, matuni mirë! Sigurisht, Allahu di gjithçka që ju bëni.
    95. Nuk janë të njëjtë ata besimtarë që rrinë në shtëpitë e tyre, përveç të paaftëve, me ata që luftojnë në rrugën e Allahut me pasurinë dhe me jetën e tyre. Ata që luftojnë me pasurinë dhe me jetën e tyre, Allahu i ngre në një shkallë më lart se ata që rrinë në shtëpi (me arsye). Të gjithëve u ka premtuar shpërblim Allahu, por Ai i ngre luftëtarët mbi ata që nuk luftojnë, me një shpërblim të madh,
    96. me grada të larta nga Ai, me falje gjynahesh dhe mëshir. Allahu është Falës e Mëshirëplotë.
    97. Kur engjëjt u marrin shpirtin atyre që janë treguar të padrejtë ndaj vetes, i pyesin: “Ku ishit?” Ata thonë: “Ne ishim të dobët në tokë!” Do t’i pyesin (engjëjt): “A nuk ishte e gjerë toka e Allahut, që të shpërnguleshit?!”. Këta janë ata, vendbanimi i të cilëve është Xhehenemi. Sa i keq është ai vendbanim!
    98. Përveç atyre që janë të paaftë, qofshin burra, gra e fëmijë, të cilët nuk kanë mundësi të gjejnë as mënyrën se si, e as rrugën nga ku.
    99. Për ta shpresohet që Allahu t’i falë. Allahu është Shlyes dhe Falës i gjynaheve!
    100. Kush shpërngulet për hir të Allahut, ai ka për të gjetur mundësi të mëdha dhe begati në tokë. Kush del prej shtëpisë si emigrues për tek Allahu dhe i Dërguari i Tij, dhe e zë vdekja, Allahu me siguri do ta shpërblejë atë. Allahu është Falës e Mëshirëplotë.
    101. Kur të jeni në udhëtim, nuk është gjynah për ju të shkurtoni një pjesë namazi, nëse frikësoheni se jobesimtarët mund t’ju bëjnë ndonjë të keqe. Me të vërtetë, jobesimtarët janë armiqtë tuaj të hapur.
    102. Kur të jesh mes tyre (o Muhamed) e dëshiron t’u prish në faljen e namazit (në luftë), atëherë disa prej tyre, le të vijnë e të falen me ty dhe le t’i mbajnë pranë edhe armët e veta. Kur të mbarojnë sexhden, këta le të qëndrojnë mbrapa jush (në roje) e le të vijnë ata të tjerët, që ende nuk janë falur, e le të falen me ty. Le të jenë në gjendje gatishmërie duke mbajtur armët e veta! Jobesimtarët dëshirojnë që ju të jeni të pakujdesshëm ndaj armëve e pajimeve tuaja, me qëllim që t’ju sulmojnë me tërë fuqitë. Nëse jeni të lodhur nga ndonjë shi ose jeni të sëmurë, nuk është gjynah për ju që t’i lini armët, por edhe atëherë jini syçelë! Allahu vërtet ka përgatitur dënim poshtërues për jobesimtarët.
    103. Pasi të falni namazin (e frikës), përmendeni Allahun kur jeni në këmbë, ulur apo të mbështetur. E kur të jeni të qetë (nga lufta), atëherë faleni namazin në mënyrë të rregullt, sepse namazi është detyrim i përcaktuar për besimtarët.
    104. “Mos u tregoni të dobët në ndjekjen e armikut, sepse nëse ju ndieni dhimbje, edhe ata, sikurse ju, ndiejnë dhimbje, por ju shpresoni nga Allahu atë çka ata nuk e shpresojnë. Allahu është i Ditur e i Urtë”.
    105. Ne të zbritëm ty (Muhamed) Librin (Kuranin) me plot të vërteta, që të gjykosh mes njerëzve me atë që të mësoi Allahu. Mos u dil në krah tradhtarëve!
    106. Kërkoji falje Allahut, se Allahu është Falës e Mëshirues.
    107. Mos polemizo për ata që tradhtojnë vetveten! Allahu nuk i do ata që janë tradhtarë e gjynahqarë.
    108. Ata fshihen prej njerëzve e nuk ruhen prej Allahut, ndërkohë që Ai është afër tyre edhe kur thurin plane, me të cilat Ai nuk është i kënaqur. Allahu i përfshin të gjitha veprimet e tyre.
    109. Ju polemizoni për t’i mbrojtur ata në jetën e kësaj bote. Por kush do të polemizojë me Allahun për ta Ditën e Gjykimit dhe kush do të bëhet përfaqësuesi i tyre?!
    110. Kush bën ndonjë të keqe ose e ngarkon veten me padrejtësi, pastaj kërkon falje tek Allahu, do ta gjejë Allahun Falës e Mëshirues.
    111. Kush bën gjynah, ka ngarkuar veç vetveten! Allahu është i Gjithëdijshëm e i Urtë.
    112. Kush bën ndonjë gabim ose gjynah, e pastaj atë ia hedh një të pafajshmi, në të vërtetë ai është ngarkuar me fajin e shpifjes dhe me një gjynah të qartë.
    113. Po të mos ishte mirësia e Allahut dhe mëshira e Tij ndaj teje, një grup prej tyre do të tentonin të të devijonin ty, por ata nuk devijojnë asnjë, veç vetes së tyre, dhe nuk mund të të dëmtojnë aspak! Allahu të shpalli ty Librin dhe Urtësinë e të mësoi atë çka nuk dije. Mirësia e Allahut ndaj teje është shumë e madhe.
    114. Në shumë biseda të tyre të fshehta nuk ka kurrfarë dobie, përveç atyre që këshillojnë për sadaka, për ndonjë të mirë ose për pajtim mes njerëzve. E kush i bën këto duke pasur për qëllim vetëm kënaqësinë e Allahut, Ne do t’i japim shpërblim të madh.
    115. Kush i kundërvihet të Dërguarit, pasi i është bërë e qartë e vërteta, dhe ndjek tjetër rrugë nga ajo e besimtarëve, Ne e lëmë në zgjedhjen e tij dhe e fusim në Xhehenem. Ky është një përfundim i keq.
    116. Me të vërtetë, Allahu nuk fal t’i shoqërohet Atij shok, ndërsa të tjerat, përveç këtij (gjynahu), ia fal atij që Ai dëshiron. Ai që i përshkruan Allahut shok, ai ka shkuar në humbje të largët.
    117. Ata lusin vetëm idhuj femërorë, dhe i drejtohen veç Shejtanit plot sherr,
    118. që e mallkoi Allahu e që ka thënë: “Unë do të përfitoj një pjesë të caktuar të robërve të Tu,
    119. do t’i devijoj, do t’i bëj të shpresojnë në gjëra të kota, do t’i urdhëroj dhe ata do të shqyejnë veshët e bagëtive, do t’i urdhëroj dhe ata do të shëmtojnë krijesat e Allahut”. E kush bën mik Shejtanin, e jo Allahun, ai ka dështuar qartë.
    120. Ai u premton atyre dhe i bën të shpresojnë, por Shejtani premton veçse mashtrim.
    121. Ata (që ndjekin Shejtanin) e kanë vendin në Xhehenem, prej të cilit nuk kanë shpëtim.
    122. Ndërsa ata të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira, Ne do t’i vendosim në kopshte, ku rrjedhin lumenj e ku do jenë përgjithmonë. Ky është premtimi i Allahut. E kush mund të jetë më i vërtetë në fjalë sesa Allahu?
    123. Nuk është as sipas dëshirave tuaja e as sipas dëshirave të ithtarëve të Librit. Kushdo që bën keq, do të ndëshkohet me të dhe, përveç Allahut, nuk ka për t’i gjetur vetes as mbrojtës e as ndihmës.
    124. Kush bën ndonjë nga punët e mira, qoftë mashkull ose femër, duke qenë besimtar, do të hyjë në Xhenet dhe nuk do t’i bëhet asnjë padrejtësi.
    125. Kush ka fe më të mirë se ai që sinqerisht i është dorëzuar Allahut dhe, duke qenë bamirës, pason fenë e drejtë të Ibrahimit? Allahu e zgjodhi Ibrahimin si të dashurin e Tij më të ngushtë.
    126. Vetëm të Allahut janë ç’ka në qiej dhe ç’ka në tokë. Allahu përfshin gjithçka.
    127. Ata kërkojnë prej teje (o Muhamed) që t’i sqarosh lidhur me çështjet e grave. Thuaju se për çështjet e tyre, ju sqaron Allahu dhe këto që po ju lexohen nga Libri, si për vajzat jetime, me të cilat lakmoni të martoheni, por nuk u jepni atë (mehrin) që është caktuar për to, edhe për fëmijët e mitur. Allahu ju udhëzon që të mbani drejtësi ndaj jetimëve! Çfarëdo të mire që bëni, Allahu e di shumë mirë atë.
    128. Nëse ndonjë grua i frikësohet largimit ose ftohjes së burrit të vet ndaj asaj, atëherë ata nuk gabojnë nëse pajtohen me njëri-tjetrin. Pajtimi është më i mirë. Njerëzit janë të prirur nga koprracia. Nëse ju bëni mirë dhe tregoheni të devotshëm, s’ka dyshim se Allahu di gjithçka që ju veproni.
    129. Ju nuk do mund të mbani drejtësi të plotë mes grave, edhe nëse përpiqeni, por mos anoni tërësisht nga njëra, e të lini tjetrën pezull. Nëse ju i përmirësoni marrëdhëniet dhe ruheni nga padrejtësitë, pa dyshim Allahu është Falës e Mëshirëplotë.
    130. Nëse ndahen prej njëri tjetrit, Allahu do të begatojë secilin prej tyre me mirësitë e Tij. Allahu është Bujar dhe i Urtë.
    131. Vetëm të Allahut janë ç’ka në qiej e ç’ka në tokë. Ne i porositëm ata që iu dha Libri para jush, ashtu si edhe ju, që të keni frikë nga Allahu. Por nëse mohoni, (ta dini se) të Allahut janë ç’ka në qiej e ç’ka në tokë. Allahu është Jonevojtar e i Lavdëruar.
    132. Të Allahut janë ç’ka në qiej e ç’ka në tokë. Mjafton që Allahu është Mbrojtësi juaj!
    133. Nëse Ai dëshiron, ju zhduk ju, o njerëz, e sjell të tjerë, dhe është fuqiplotë ta bëjë këtë.
    134. Kush dëshiron shpërblimin e kësaj bote, (le ta dijë se) tek Allahu është shpërblimi i kësaj bote dhe i botës tjetër. Allahu është Gjithëdëgjues e Gjithëshikues.
    135. O ju që keni besuar, të jeni përherë dëshmues të së drejtës për hir të Allahut, edhe nëse kjo është kundër vetes suaj, kundër prindërve ose kundër të afërmve tuaj, qoftë ai (për të cilin dëshmohet) pasanik ose varfanjak, sepse Allahu është më i ditur rreth tyre. Mos ndiqni emocionet e t’i shmangeni drejtësisë! Nëse shtrëmbëroni faktet ose tërhiqeni, (dijeni se) Allahu është i Gjithëditur për çka ju veproni.
    136. O ju që keni besuar, besoni vazhdimisht Allahut, të dërguarit të Tij, Librit, që gradualisht ia shpalli të Dërguarit të Tij dhe Librit që ka zbritur më parë. Kush nuk i beson Allahut, engjëjve të Tij, librave të Tij, të dërguarve të Tij dhe botës tjetër, ai ka humbur tepër larg.
    137. Vërtet, ata që besojnë e pastaj mohojnë, përsëri besojnë e pastaj mohojnë dhe e shtojnë mosbesimin, Allahu nuk i fal ata dhe as nuk i udhëzon në rrugë të drejtë.
    138. Paralajmëroji munafikët (o Muhamed) se, me të vërtetë, ata i pret një dënim të dhembshëm!
    139. Ata që miqësohen me mohuesit, jo me besimtarët, vallë, a mos e kërkojnë krenarinë tek ata? Pa dyshim që e tërë krenaria i takon vetëm Allahut!
    140. Juve ju është shpallur në Libër (Kuran) që, kur të dëgjoni se mohohen shenjat e Allahut dhe po bëhet tallje me to, mos rrini me ata, derisa të hyjnë në bisedë tjetër. Përndryshe, ju do të jeni si ata. Allahu do t’i tubojë në Xhehenem të gjithë munafikët dhe mohuesit.
    141. Ata presin se çfarë do të bëhet me ju. Nëse, me ndihmën e Allahut, ju ngadhënjeni, ata thonë: “A nuk ishim edhe ne me ju?” E nëse jobesimtarët arrijnë ndonjë fitore, munafikët u thonë atyre: “A nuk ju ndihmuam në fitoren tuaj dhe a nuk ju mbrojtëm prej besimtarëve?!” Allahu do t’ju gjykojë ju Ditën e Gjykimit. Allahu nuk do t’u mundësojë kurrë jobesimtarëve epërsi të plotë mbi besimtarët.
    142. Munafikët përpiqen të mashtrojnë Allahun, por Ai i zhgënjen ata. Ata, kur ngrihen për namaz, ngrihen me përtesë, vetëm sa për t’u dukur para botës, ndërsa Allahun e përmendin fare pak.
    143. Ata luhaten në mëdyshje: nuk janë as me këta, as me ata. Për këdo që Allahu e shpie në humbje, ti (O Muhamed!) nuk mund të gjesh shpëtim.
    144. O ju që keni besuar! Mos i zgjidhni jobesimtarët për miq, në vend të besimtarëve! A mos, vallë, doni t’i sillni Allahut dëshmi të qartë kundër vetes?!
    145. Pa dyshim që munafikët do të jenë në shtresën më të ulët të Zjarrit, ndërkohë që për ta nuk do të gjendet mbrojtës.
    146. Përveç atyre që u penduan, u përmirësuan, iu përmbajtën Allahut dhe besimin e tyre e patën sinqerisht vetëm për Allahun, se këta do të jenë bashkë me besimtarët. Allahu ka për t’iu dhënë besimtarëve shpërblim të madh.
    147. Përse t’ju ndëshkojë Allahu, nëse ju jeni mirënjohës dhe besoni Atë?! Allahu është Mirënjohës dhe i Gjithëdijshëm.
    148. Allahu nuk e do thënien hapur të shprehjeve të këqija, përveçse nga të dëmtuarit. Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
    149. Nëse ju bëni ndonjë punë të mirë haptazi ose fshehtazi, ose falni dikë për ndonjë vepër të keqe, Allahu është Falës i madh e i Plotfuqishëm.
    150. Vërtet, ata që e mohojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe dëshirojnë të ndajnë Allahun nga profetët e Tij, duke thënë: “Disa i besojmë e disa nuk i besojmë” e duke pretenduar se po zgjedhin një rrugë të ndërmjetme,
    151. pikërisht ata janë mohuesit e vërtetë. Ne kemi përgatitur për mohuesit një dënim poshtërues.
    152. Ndërsa atyre që besojnë Allahun dhe profetët e Tij, pa bërë asnjë dallim mes tyre, Ai do t’u japë shpërblimet. Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
    153. Ithtarët e Librit kërkojnë prej teje (o Muhamed) t’u zbresësh një libër nga qielli. Në fakt, ata i kërkuan Musait diçka edhe më të madhe: “Na trego Allahun haptazi!” Atëherë, ata i shkatërroi rrufeja, për shkak të poshtërsisë që bënë. Pastaj zgjodhën viçin, pas shenjave të qarta që u patën ardhur. Ne ua falëm këtë veprim dhe i dhamë Musait pushtet të qartë.
    154. Ne ngritëm mbi ta malin Tur, që ata t’i përmbaheshin besës. Ne u thamë: “Hyni te porta të përulur!” Gjithashtu, u thamë: “Mos e përdhosni të shtunën!”, duke marrë prej tyre një besë të fortë.
    155. Për shkak të shkeljes së besëlidhjes nga ana e tyre, për shkak të mohimit të shpalljeve të Allahut, për shkak të vrasjes së pejgamberëve pa kurrfarë të drejtë dhe për thënien e tyre: “Zemrat tona janë të mbyllura në këllëf”, pra, për shkak të mohimit të tyre, Allahu ua vulosi ato (zemrat), prandaj vetëm pak prej tyre besojnë.
    156. Edhe për shkak të mosbesimit të tyre dhe të shpifjes së tyre kundër Merjemes,
    157. edhe për shkak të thënies së tyre: “Ne e vramë Mesihun – Isain, të birin e Merjemes, të Dërguarin e Allahut”. Në fakt, ata as e vranë, as e kryqëzuan, por ashtu iu duk. Ata që nuk janë pajtuar për çështjen e tij sigurisht që janë në dyshim për të. Ata nuk kanë për të kurrfarë dije të saktë, por veç hamendësime. Në të vërtetë, ata nuk e vranë.
    158. Përkundrazi, Allahu e ngriti atë pranë Vetes. Allahu është i Plotfuqishëm e i Urtë.
    159. Çdo ithtar i Librit ka për t’i besuar Isait para vdekjes së tij, por Ditën e Kiametit, ai do të dëshmojë kundër tyre.
    160. Për shkak të mizorisë së atyre që ishin çifutë dhe për shkak se ata penguan shumë nga rruga e Allahut, Ne ua bëmë haram disa të mira, që më parë ishin të lejuara.
    161. Edhe për shkak të përfitimit nga kamata, ndërkohë që e kishin të ndaluar atë, si dhe për shkak të ngrënies së pasurisë së njerëzve në mënyrë të padrejtë. Ne kemi përgatitur dënim të dhimbshëm për ata që nuk besuan prej tyre.
    162. Mirëpo të thelluarit në dituri prej tyre dhe besimtarët besojnë në atë që të është shpallur ty dhe në atë që është shpallur para teje. Kështu besojnë edhe ata që falin rregullisht namazin, dhënësit e zekatit dhe besimtarët në Allahun dhe në Ditën e Kijametit. Të tillëve do t’u japim shpërblim të madh.
    163. Ne të frymëzuam ty (O Muhamed) me Shpallje, ashtu siç frymëzuam me Shpallje Nuhun dhe profetët pas tij; siç frymëzuam me shpallje edhe Ibrahimin, Ismailin, Is’hakun, Jakubin dhe pasardhësit e tij, Isain, Ejubin, Junusin, Harunin, Sulejmanin; edhe Davudit i dhamë Zeburin;
    164. të dërguar për të cilët të kemi treguar më parë, dhe të dërguar të tjerë, për të cilët nuk të kemi treguar. Ndërsa Musait, Allahu i foli me fjalë.
    165. Të dërguar, që të ishin përgëzues dhe paralajmërues, në mënyrë që njerëzit të mos kenë justifikim para Allahut, pas ardhjes së të dërguarve. Allahu është Krenar dhe i Urtë.
    166. Por Allahu dëshmon se atë që t’u zbrit ty, ta zbriti sipas dijes së Vet; edhe engjëjt dëshmojnë. Por mjafton që Allahu është dëshmues!
    167. Me të vërtetë, ata që kanë mohuar dhe kanë penguar njerëzit nga rruga e Allahut, ata kanë humbur shumë larg prej udhës së drejtë.
    168. Ata që nuk besojnë dhe bëjnë padrejtësi, Allahu as nuk ka për t’i falur e as nuk ka për t’i drejtuar në asnjë rrugë tjetër,
    169. përveçse drejt rrugës së Xhehenemit, ku do të jenë përgjithmonë; dhe kjo për Allahun është e lehtë.
    170. O njerëz! Juve ju erdhi i Dërguari me të vërtetën nga Zoti juaj, prandaj besoni, se kjo është më mirë për ju! Por nëse ju nuk e besoni, ta dini se vetëm Allahut i përket gjithçka që gjendet në qiej dhe në tokë. Allahu është i Gjithëdijshëm e i Urtë.
    171. O ithtarët e Librit, mos e kaloni kufirin në fenë tuaj dhe për Allahun thoni vetëm të vërtetën. Mesihu – Isai, i biri i Merjemes, është vetëm i Dërguar i Allahut dhe Fjala e Tij (Bëhu) që ia drejtoi Merjemes, si dhe shpirt nga Ai. Besojini Allahut dhe të dërguarve të Tij dhe mos thoni: “Është Trini”! Hiqni dorë, se është më mirë për ju. Ai është Një Zot i vetëm! Qoftë i lavdëruar! Ai është i Lartësuar dhe i Pastër nga mangësitë, për të pasur fëmijë. E Tij është gjithçka që gjendet në qiej dhe në tokë. Mjafton Allahu si rregullues i çështjeve të gjithësisë.
    172. Mesihu nuk do të refuzonte kurrë të ishte rob i Allahut, dhe as engjëjt më të zgjedhur. Ai që i largohet adhurimit ndaj Tij dhe bëhet mendjemadh, (le ta dijë se) Ai do t’i ringjallë të gjithë pranë Tij.
    173. Atyre që besuan dhe bënë vepra të mira, Ai do t’ua përmbushë shpërblimin e merituar dhe do t’ua shtojë atë më tepër, prej mirësisë së Tij. Ndërsa ata që i largohen adhurimit të Tij dhe tregohen kryelartë, Ai do t’i ndëshkojë me një dënim të dhëmbshëm, ndërkohë që ata nuk do të gjejnë për veten e tyre asnjë mbrojtës apo ndihmës tjetër, veç Allahut.
    174. O njerëz! Me të vërtetë, juve ju ka ardhur një provë e madhe nga Zoti juaj dhe Ne ju kemi zbritur një dritë të qartë.
    175. Ata që besojnë Allahun dhe i mbështeten tërësisht Atij, Ai do t’i fusë në mëshirën dhe mirësinë e Tij dhe do t’i udhëzojë drejt Vetes, përmes rrugës së drejtë.
    176. Ata kërkojnë përgjigjen tënde. Thuaju: “Allahu ju përgjigjet për çështjen e atij që nuk ka lënë baba e as fëmijë që e trashëgojnë (el kelale). Nëse vdes një njeri që nuk ka fëmijë, por ka motër, atëherë asaj (motrës) i takon gjysma e pasurisë së lënë. Ai (vëllai) trashëgon atë (motrën), nëse ajo nuk ka fëmijë. Në qoftë se janë dy (motra që trashëgojnë), atyre të dyjave u takojnë dy të tretat që lë ai. Në qoftë se janë edhe vëllezër, edhe motra, atëherë mashkullit i takon pjesë sa dyfishi i pjesës së femrës. Kështu jua sqaron Allahu dispozitat, që ju të mos humbni rrugën e drejtë. Allahu është i Dijshëm për çdo gjë.