Dhurimi i gjakut është një konfirmim i besimit

– Të dashur vëllezër!
Nga urtësia e Allahut të Lartësuar është, që Ai sprovon njerëzit me sprova të ndryshme gjatë gjithë kohës. Herë herë na mbulojnë begati të panumërta, e herë herë privohemi nga ato begati. Kështu njeriu sprovohet me varfëri dhe skamje, vuajtje dhe humbje të jetës, e nganjëherë sprovohet me sëmundje të ndryshme. Nganjëherë sprovohet me pasuri materiale dhe mirëqenien e përgjithshme duke përfshirë begati të panumërta, veçanërisht begatitë e shëndetit, për t’i nxjerrë në pah ata që janë të durueshëm në fatkeqësi dhe ata që janë mirënjohës në begati. I preokupuar me jetën e kësaj bote, njeriu shpesh harron begatitë e Zotit të botëve që i janë dhënë, bëhet i verbër ndaj tyre, nuk i vëren dhe nuk u jep rëndësi mirësive që Zoti i dhuron atij, dhe bëhet i vetëdijshëm për mirësitë e Zotit dhe fillon të pendohet thellë për to, vetëm atëherë kur ai i humb ato.
Kjo është arsyeja pse i Dërguari i Allahut, na paralajmëroi me fjalët:
Ka dy begati që njerëzit i shpërfillin – ato janë shëndeti dhe koha e lirë! (Buhariu)
Shpresojmë që të jemi prej atyre të cilët begatia e shëndetit, me lejen e Allahut është afatgjate, por në këtë shpresë, le të mendojmë dhe të mos harrojmë se ka njerëz të cilët janë të privuar nga kjo begati. Le të mendojmë për njerëzit të cilët janë sprovuar me sëmundje, por le të mendojmë edhe për veten tonë, sepse, të mos harrojmë se, përmes dhurimit të kësaj begatie, edhe ne jemi të sprovuar, a jemi mirënjohës ndaj Allahut të Lartësuar për mirësinë e shëndetit dhe a do të ndihmojmë në përmirësimin e gjendjes shëndetësore të një personi të sprovuar, me ndihmën e Allahut të Lartësuar?

Të nderuar vëllezër!
Meqenëse tema e kësaj hutbeje është Dita dhe Java Ndërkombëtare e Dhurimit Vullnetar të Gjakut, sot do të flasim për gjakun si ilaç dhe për njeriun si burimi i vetëm dhe fabrika unike e lëngut që njihet edhe si lëngu i jetës.
Nga bekimet e panumërta që Krijuesi ynë Allahu i Lartësuar, na ka dhuruar nga mëshira e Tij, është që ne mbajmë brenda nesh një lëng që përfaqëson ilaçin dhe shpëtimin për personat e tjerë. Kemi aq shumë sa është e mundur që t’ua japim të tjerëve pa ndjerë ndonjë pasojë për shëndetin tonë. Përkundrazi, të gjithë dhuruesit vullnetarë, përveç kënaqësisë, ndiejnë një lloj lehtësimi pas aktit të dhurimit të gjakut të tyre.
Islami është një fe që dëshmohet me gjuhë, vërtetohet me zemër të pastër dhe praktikisht demonstrohet dhe konfirmohet me vepër.
Në Kur’an, në shumë vende, Allahu i Lartësuar thekson unitetin e besimit dhe veprave të mira:
Për ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira – të lumtur janë ata dhe i pret një vendbanim i mrekullueshëm (Er-Ra’d, 29).
Të ndash diçka nga vetja për nevojat e vëllait/motrës, për nevojat e një njeriu – është një nga veprat e mira që konfirmon besimin. Nuk i është ofruar gjithmonë secilit mundësia që të ndajë nga pasuria e tij, por pa dyshim se i është ofruar mundësia të ndihmojë dhe të shpëtojë jetën e një personi tjetër në një mënyrë të veçantë, duke dhuruar gjakun e tij. Është detyra jonë të ndajmë nga ajo me çfarë jemi furnizuar, nga ajo që na është dhënë në dispozicion.
Ndani nga ajo që Ai – Allahu (SWT) ju vë në dispozicion. (El-Hadid, 7)
Allahu i Lartësuar, na njofton me këtë ajet, se Ai është Pronari i gjithçkaje dhe se ne jemi vetëm përfituesit e këtyre begative dhe se, vetëm për një periudhë të shkurtër, ne kemi në dispozicion atë që Ai na jep nga Risku i Tij – nga Furnizimi i Tij. Mbi të gjitha, duhet të jemi të vetëdijshëm se gjithçka që na është dhënë ne, fundja, nuk na përket vetëm neve. Kjo është arsyeja pse disa me të drejtë pyesin: Nëse zekati është e drejta e të varfërit në pronën e të pasurve – a nuk është edhe gjaku i një personi të shëndetshëm e drejta (haku) i të sëmurit? Kjo është arsyeja pse njerëzit e shëndetshëm duhet të dhurojnë, respektivisht, të përmbushin të drejtën e njerëzve të sëmurë!
Le të imagjinojmë për një moment! Gjaku që dhurojmë – kush mund të përfitojë nga ai? Sot – nesër, a mund të jenë fëmijët, bashkëshorti, prindi, vëllezërit, motrat, miqtë, fqinjët tanë, dhe një ditë, mund të kemi nevojë për të vetë ne!
Allahu i Lartësuar thotë në Kuran: Ju nuk do të fitoni shpërblim derisa të jepni një pjesë të asaj që është më e dashur për ju: dhe çfarëdo që të jepni, Allahu me siguri do ta dijë atë (Ali ‘Imran, 92).
Është e natyrshme që një njeri, ndër tjera, ta dojë jetën e tij dhe gjithçka që i përket atij. Sidoqoftë, a nuk është suksesi i vërtetë, pikërisht në ndarjen e kësaj mirësie me tjetrin? A nuk arrin një njeri gradë më të lartë, duke ndarë begatinë që i është dhuruar nga Allahu me një person tjetër? Dhe cila është kjo gradë tek Allahu, për një vepër të tillë?
I Dërguari i Allahut, tha: Njeriu më i mirë është ai që është më i dobishmi për të tjerët.

Të nderuar vëllezër!
Rreth 90 për qind të nevojave të pacientëve për gjak, në institucione publike shëndetësore në Kosovë, sigurohet nga dhuruesit vullnetarë të gjakut. Gjatë vitit (2019), vetëm nga dhuruesit vullnetarë, në Kosovë janë siguruar rreth 28 mijë doza gjak, kurse pjesa tjetër, mbulohet nga familjarët, kryesisht për grupet e gjakut që janë më të rralla. Pra, 87 për qind kemi dhurim vullnetar të gjakut, derisa pjesa tjetër ka mbetur të mbulohet nga familjarët. Bazuar në të dhënat e Transfuzionit të Gjakut, numri i dhuruesve të gjakut në Kosovë po rritet nga viti në vit.
Dhuruesit e gjakut janë të moshave të ndryshme dhe grupeve të ndryshme të gjakut.
E çfarë është ajo, me të cilën ne mund të jemi të dobishëm për njerëzit? Epo, ndër të tjera, me atë që na furnizoi Krijuesi Suprem dhe i cili rrjedhë nëpër venat tona. Është pikërisht gjaku. Është pjesa e gjakut për të cilën ka hise në të i sëmuri. Për ta, ai është një lëng që do të thotë jetë. Dhe jeta është gjëja më e vlefshme, ajo është më e vlefshme se e gjithë bota. Nëse do të kërkonit nga ndonjë njeri të zgjidhte midis jetës e shëndetit në njërën anë, dhe gjithë botës dhe çfarë ka në të në anën tjetër,
pa dyshim se ai do të zgjidhte jetën dhe shëndetin – sepse jeta dhe shëndeti janë më të vlefshme se bota dhe gjithçka që gjendet në të.
Në të vërtetë, përmes dhurimit të gjakut arrihet një qëllim i lartë, sepse duke dhënë një pjesë të vetvetes ne bëhemi shkaku i shpëtimit të jetës së dikujt.
Në Kur’an, Allahu i Lartësuar na mëson:
Nëse dikush bëhet shkak i shpëtimit të jetës së dikujt, është sikur të ketë shpëtuar jetën e të gjithë njerëzve (Al-Maida, 32).
Prandaj, le të dhurojmë gjak – çdo burrë dhe grua që gëzon shëndet!
Le të jemi shkak (sebep) i ruajtjes, mbrojtjes dhe shpëtimit të jetës së njerzve, sepse sipas disa interpretuesve të tekstit kuranor, ajeti i cituar tregon se është e lavdërueshme të hidhen hapa në rrugën drejt ruajtjes së jetës së njerzve. Dhuruesit vullnetarë të gjakut dhe mjekët janë ndër ata që ndërmarrin hapa të qartë dhe të dukshëm drejt ruajtjes dhe mbrojtjes së jetës njerëzore dhe pa ndihmën e tyre, do të rrezikohej jeta e një personi që ka nevojë për këtë lloj ndihme.
Le të jemi nga ata që ndiejnë frikë ndaj Zotit të botëve dhe që i përmbushin detyrimet e tyre me dashuri dhe në të njëjtën kohë janë mirënjohës dhe nuk ndiejnë ndonjë vështirësi.
Le të jemi nga ata që dhurojnë gjak pa vënë kushte, nga ata që ua dhurojnë atyre në nevojë!
A duhet dikush, me të vërtetë, të na shpjegojë si nxënësit të klasës së parë se dhurimi vullnetar duhet të jetë një pjesë integrale e kulturës së përgjithshme të çdo personi.
Më në fund, dhurimi vullnetar kërkon vetëm dy gjëra: e para është shëndeti i mirë dhe e dyta është nijeti i mirë dhe fisnik.
I Dërguari i Allahut, paqja dhe lavdia e Allahut qofshin mbi të, na këshillon dhe paralajmëron që të përdorim pesë gjëra para pesë tjerave, dhe kur flasim për dhurimin e gjakut do të përmendim vetëm tre: Shfrytëzojeni rininë para pleqërisë, shëndetin para sëmundjes, dhe jetën para vdekjes.
E lus Allahun, xh.sh., t’na bëj prej atyre që përshkruhen se bëjnë vepra të mira, siç i përshkruan në Kur’an, me fjalët es-sabikuna-s-sabikuna – të parët – ata janë gjithmonë të parët, të cilët në kryerjen e veprave të mira nuk presin të tjerët, dhe të na largojë nga ata që përshkruhen si ata që bëjnë pyetje dhe bëjnë komente pa rreshtur, vetëm e vetëm që të mos bëjnë vepra të mira.
Unë ju ftoj ta shfrytëzoni Javën Ndërkombëtare të Dhurimit Vullnetar të Gjakut si një përkujtim për këtë lloj bamirësie, në mënyrë që secili prej nesh i cili gëzon shëndet të plotë, të jetë nga dhuruesit vullnetarë të gjakut. Këtë mund ta bëni në institucionet e transfuzionit në të gjitha qytetet, dhe nëpër të gjitha pikat e organizimit të aksioneve për dhurimin e gjakut, në gjithë territorin e vendit tonë.Amin ja Rabbil Alemin!