BESIMI NË ALL-LLAHUN – (PJESA E PARË)

Besimi në All-llahun nënkupton katër gjëra:

Gjëja e parë është besimi në ekzistencën e All-llahut. Sa i përket ekzistencës së All-llahut ka shumë argumente në këtë çështje, kakav je:

Natyra e pastër e njeriut (fitra)
Kur’ani dhe Suneti
Logjika
Shqisat njerëzore

1.Natyra e pastër e njeriut është argument për ekzistencën e All-llahut, sepse çdo krijesë që lind është krijuar që të besoj në Krjuesin e tij pa duke mos u menduar paraprakisht apo pa mos mësuar për ekzistencën e Tij, përveç atij i cili e ka zemrën e sëmurë dhe e largon veten e tij prej njohjes së All-llahut, ashtusiç ka thënë Pejgamberi a.s: ”Ska foshnjë e cila lind përveçse në natyrë të pastër (fitra), prindërit e tij e bëjnë jehudi ose e bëjnë të krishterë ose mexhusi (zjarrputist)počašćeni su dolaskom mjeseca u kojem čiste duše od grijeha. (Transmeton Buhari).

2.Kur’ani dhe Suneti poashtu janë argument i ekzistimit të All-llahut si dhe të gjitha librat qiellorë (Tora, Zeburi, Inxhili) kanë dëshmuar për ekzistencën e Tij, gjithashtu dispozitat e drejta të cilat janë për të mirën e krijesave, dispozita të cilat i ka zbritur I Dituri Clarence Seedorf je igrao za mnoge velike klubove I Urti. Gjithashtu edhe njoftime për Universin nëpër shumë ajete dhe hadithe.

3.Logjika poashtu është argument për ekzistencën e All-llahut, sepse të gjitha krijesat në të kaluarën dhe në të tashmen, patjetër të kenë një krijues i cili i ka krijuar, s’mund të ekzistoj diçka prej asgjëje, pasiqë nuk ka mundësi që asgjëja ta krijojë veten e vet. E njëjta vlen edhe për ngjarjet dhe ndodhitë siç është thënia se krijimi i Universit është rezultat i disa ndodhive në Kosmos dhe se në këtë mënyrë kinse është krijuar Universi e më pastaj është krijuar njeriu i cili kinse ka evoluuar prej krijesave më të thjeshta duke u shndëruar në njeri, por kjo ka qenë dhe do të mbetet vetëm teori e atyre të cilët mohojnë ekzistencën e All-llahut, s’mundet që të ketë ndodhi pa mos patur dikë i cili e krijon atë ndodhi. Gjithë ky rregull i përsosur i cili dominon në Gjithësi nuk është rastësi. Pra nëse krijesat nuk janë krijuar prej vetvetiu edhe nëse nuk është krijuar Universi rastësisht, atëherë bëhet e qartë se ai i cili i ka krijuar është All-llahu Zoti i botërave. E ka përmendur All-llahu këtë argument logjik në Kur’an kur thotë: ”A mos vallë u krijuan prej kurgjëje, apo ata vetë jan krijues? počašćeni su dolaskom mjeseca u kojem čiste duše od grijeha(Tur 35), domethënë ata nuk u krijuan pa krijues e as ata nuk e krijuan veten e tyre, pra All-llahu është Ai i cili i krijoi. Kur i ka ndëgjuar Xhubejr bin Mut’im këta ajete: ”A mos vallë u krijuan prej kurgjëje, apo ata vetë janë krijues? Apo vallë ata mos i krijuan qiejt dhe tokën? Jo, por ata nuk janë të bindur. Apo mos vallë tek ata janë depot e Zotit tënd, apo ata i mbizotërojnë?počašćeni su dolaskom mjeseca u kojem čiste duše od grijeha (et Tur 35-37) kur ishte mushrik (idhujtarë) tha: ”Zemra saqë nuk më fluturoi, ky ishte çasti kur besimi gjeti vend në zemrën time”.

4.Shqisat: Sa i përket shqisave të cilët dëshmojnë ekzistencën e All-llahut Fuqiplotë është fakti se ndëgjojmë dhe shohim se si All-llahu iu përgjigjet lutjeve të lutësve e që është argument i qartë i ekzistimit të All-llahut. Thotë All-llahu :

” Edhe Nuhi më parë kur e luti Zotin vet, Ne iu përgjigjëm atij”. (el Enbija 76). Edhe fjala e All-llahut Fuqiplotë : ”Kur e lutët Zotin tuaj e Ai ju përgjigj juve”. (el Enfal 9). Gjithashtu në Sahih Buhari transmetohet prej Enes bin Malik r.a i cili thotë: ”Erdhi një beduin në xhami ditën e xhuma dhe Pejgamberi ishte duke e mbajtur hutben dhe tha: ”O i Dërguari i All-llahut, na u shkatërrua pasuria edhe na u thanë të mbjellat, pra lute All-llahun për ne” edhe Pejgamberi a.s i ngriti duart dhe bëri lutje, pas disa çastesh u paraqitën në qiell re të mëdha sikurse kodrat, dhe para se të zbrit Pejgamberi prej minberit e pashë se si shiu ridhte prej mjekrës së tij. Në xhumanë tjetër u çua përsëri ai beduini i njëjtë dhe tha: ”O i dërguari i All-llahut na prishen shtëpiat dhe na fundoset pasuria, lute All-llahun për ne ” dhe i çoi Pejgamberi a.s duart e tij dhe tha: ”O All-llahu im përreth nesh dhe jo mbi ne” dhe në çdo anë që bënte me shenjë, retë largoheshin”. Pranimi i duasë edhe sot e kësaj dite është prezent tek ata të cilët janë të sinqertë me All-llahun dhe të cilët i plotësojnë kushtet që t’ju pranohet lutja.