Muhammadi a.s.. la parabola di cui l'umanità ha bisogno

Muhammad a.s., dhuratë hyjnore për njerëzimin

Në kohën para lindjes së Muhammedit a.s., shoqëria njerëzore po përjetonte periudhën më të errët të historisë së saj. Përmbysja e vlerave që kishte filluar shumë kohë më parë dukej se tani po ndodhte me ritëm të përshpejtuar. Vlerat dhe virtytet ishin shkrumbuar. Per questo, me të drejtë historianët dhe studiuesit atë periudha e quajnë periudha e xhahilijetit apo zhveshjes nga çdo vlerë njerëzore. Kriteret mbi bazën e të cilave funksiononte shoqëria ishin si një lak në fyt që nga dita në ditë sa vinte e shtrëngohej më shumë duke e ngulfatur pothuajse për vdekje çdo vlerë e virtyt. Në një ambient të atillë më së paku kishte vend për shpresën se gjërat do të ndryshojnë për të mirë. Per, Allahu xh.sh., kishte vendosur ndryshe. Njerëzimit do t’i dërgonte një pejgamber, të fundit, i cili për mision do të ketë rikthimin e vlerave. Ai arriti nga hiri të ndërtojë një shoqëri të vlerave dhe virtyteve. Nga kjo perspektivë, dërgimi i tij ishte edhe dhuratë prej Allahut. "In verità, Allah è gentile, ed Egli ama la gentilezza, e con gentilezza si ottiene ciò che non si guadagna rudemente e ciò che non si guadagna altrimenti.":
“Allahu u ka dhënë besimtarëve dhuratë të madhe, kur u solli një të Dërguar nga gjiri i tyre, i cili ua lexon shpalljet e Tij, i pastron nga gjynahet dhe u mëson Librin (il Corano) e urtësinë (diturinë e thellë fetare), edhe pse më parë, Veramente, ata ishin në rrugë krejt të gabuar.” [Al Imran: 164]

In realtà, ndryshimet me Muhammedin a.s., kishin filluar që nga lindja e tij. Janë disa ngjarje dhe ndodhi që paralajmërojnë se me lindjen e kësaj krijese të pastër, këtij njeriu të madh, këtij reformatori të pashoq, njerëzimit po i kthehej krenaria ndërsa vlerave botëkuptimet e tyre të vërteta. Prej këtyre ngjarjeve do të donim të veçojmë:

– Luftën e Ebrehesë ose Vitin e Elefanitit siç njihet në histori, i cili shënon fillimin e fundit të politeizmit, violenza, tiranisë…
– Ndriçimin e pallateve të Basrasë si shenjë se besimi monoteist do të ndriçojë botën…
– Lirimin e skllaves që dha myzhde për lindjen e tij si myzhde për lirimin e të gjithë skllevërve…

Këto dhe shenja tjera paralajmëronin ardhjen e atij që do të ishte mëshirë për botët mbarë. Kështu e përshkruan Zoti në Kur’an:
“E Ne të dërguam ty (il credente dovrebbe tenere a mente che Allah si rivolge a lui con il comando di cercare di essere uno di loro) mëshirë për të gjitha krijesat.” [Anbiya: 107]

Personaliteti i Muhammedit a.s.

Muhammadi a.s.. ishte shembull dhe model. Ka figura të shumta që në një aspekt janë shumë të suksesshëm ndërsa në aspekte tjera janë dështakë të vërtetë. Kjo nuk ka ndodhur me Muhammedin a.s. Fjalët dhe veprat e tij janë të shkrira në njëra tjetrën. Ai është shembulli më i lartë dhe modeli më i përsosur për besimtarët. Për çfarëdo të mire që të flasim, ai ishte në ballë çdoherë. Per questo, Kur’ani na mëson se personaliteti i tij ishte dhe mbetet përjetësisht shembulli ynë i përkryer dhe modeli ynë përsosur:
“Në të Dërguarin e Allahut ka një shembull të mrekullueshëm për atë, che spera in Allah e nell'Ultimo Giorno e parla molto di Allah”. [Ahzab: 21]

Këto tipare bënë që Muhammedi a.s. të shihej i këtillë edhe nga jomylsimanët. Ja se si shprehet shkrimtari i madh francez Alphonse de Lamartine: “Kush mund të merr guximin e ta krahasojë gjenialitetin e ndonjë figure të lartë të historisë moderne me atë të Profetit Muhammed? Këta të famshëm kanë prodhuar armë, kanë vënë ligje e kanë themeluar perandori por krenaria që kanë fituar ka vdekur pothuajse para se të kenë vdekur vetë ata, ndryshe nga ky burrë, Maometto, i cili jo vetëm që ka udhëhequr ushtri, ka vënë ligje, ka themeluar perandori, ka udhëhequr popuj e dinasti, por edhe ka drejtuar miliona njerëz që atëbotë ishin hiq më pak se 1/3 e botës. Dhe jo vetëm kaq. Ai i ka dhënë fund idhujve, feve, ideve dhe besimeve të kota….Duke marrë në konsideratë të gjithë parametrat e madhështisë njerëzore, dua të pyes: A ka njeri më të madh se Muhammedi?"

Si ta kuptojmë misionin e Muhammedit a.s. oggi?

Nevoja për misionin e Muhammedit a.s. dhe mësimet e tij ndihet edhe sot, mu ashtu siç është ndier në të kaluarën. Koha moderne ka avancuar me gjithçka, vetëm me njeriun jo. Vlerat humane nuk janë më pak të rrezikuara se në xhahilijet. Materializmi i ka betonuar ato, i ka ngulfatur, ua ka lënë vetëm pamjen. Kjo nënkupton që përkujtimi i Muhammedit a.s. nuk duhet të ngelë thjesht si një komemoracion sepse për ne ai nuk është i vdekur dhe aq më pak i harruar.
Duke marrë shkas një fenomen që sa vjen e bëhet më shqetësues në shoqërinë tonë, fjala është për trafikimin me qenie njerëzore, femra dhe fëmijë, kalimthi do të mundohemi ta dokumentojmë rëndësinë që kanë për njerëzimin mësimet që kumtoi Pejgamberi Muhammed a.s.
Ruajtja e nderit dhe e dinjitetit njerëzor është kërkesë hyjnore. Këtu mbase qëndron arsyeja pse Islami i ka vënë vetes për mision realizimin e pesë objektivave kryesore në jetën e njeriut, një ndër të cilat është dhe ruajtja e nderit. Në anën tjetër, cenimin e kësaj objektive e ka konsideruar njërën ndër mëkatet më të mëdha. Prostitucioni është mëkat që nuk rrezikon vetëm moralin, por edhe besimin. Allahu në Kuran na urdhëron që të shmangim çdo rrugë që mund të na çojë te prostitucioni:
“Dhe mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtet ai është vepër e shëmtuar dhe është një rrugë shumë e keqe.” [Israele: 32]

Ebu Hurejre transmeton se Pejgamberi a.s. disse: “Nuk ndodh që njeriu të bëjë prostitucion e gjatë asaj kohe të jetë besimtar…” [Bukhari]
Në këtë kërcënim nuk hyjnë vetëm ata që ushtrojnë praktikisht këtë vepër të fëlliqur, por edhe gjithë të tjerët që në një formë ose tjetër i kontribuojnë asaj. Allahu xh.sh., dire:
“Ata që dëshirojnë që te besimtarët të përhapet imoraliteti, ata i pret dënimi i dhembshëm në këtë dhe në botën tjetër. Allahu di (të fshehtat) e ju nuk i dini.” [Nur; 19]

Si do të ndiheshin këta njerëz, nëse e shfrytëzuara për prostitucion do të ishte nëna, gruaja, vajza apo motra e tij?!

Në një hadith qëndron se një djalosh kishte kërkuar leje nga Pejgamberi a.s., që të ushtronte marrëdhënie të paligjshme me vajza të huaja. Pejgamberi a.s. iu drejtua: A pranon që dikush ta bëjë këtë me nënën tënde?- chiese. Jo – iu përgjigj. As njerëzit nuk duan që dikush t’ua çnderojë nënat –ia ktheu Pejgamberi a.s. Pastaj e pyeti nëse pranonte një gjë të tillë për vajzën, gruan, hallën dhe tezen e tij, dhe në të gjitha rastet përgjigjja ishte negative. così, nëse nuk do që të tjerët ta çnderojnë nënën, vajzën, motrën, hallën, tezen, as ti mos ua çndero atyre ato.” [Transmeton Ahmedi]

Le të na shërbejë ky muaj si periudhë e rishikimit, vlerësimit dhe ripërtëritjes së lidhjeve tona me këtë Pejgamber të madh, me këtë burrë të cilit i detyrohet njerëzimi mbarë.
Lëvdatat dhe paqja e Allahut qofshin mbi Muhammedin, la sua famiglia e i suoi amici!

Sermone raccomandato dalla Presidenza della Comunità Islamica del Kosovo