жал ми е, Те збунив со мојот народ
Арапите, кога правеа забави за прилики на семејно радост, им делеа парчиња месо завиткано во леб на гостите.
Доколку домаќинот забележал дека бројот на гости е поголем од парчињата месо или се плаши дека месото нема да пристигне, завиткал леб со леб (па миш) а овие ги дал на своите најблиски и најмили, за кого знаеше дека ќе ја чуваат неговата тајна, со цел да се заштеди месо за најоддалечените и странците.
Еден ден, еден Арап имаше празник и сподели парчиња леб без месо со некои блиски роднини и пријатели, за кого имаше добро мислење.
Почнаа да јадат што им беше дадено, како да јадат месо. сепак, му се јави еден на домаќинот велејќи му: “О Филане! Ми даде леб без месо.”
Ај јас та: “жал ми е! Вашата одмазда е на мене. Те збунив со мојот народ.”
Колку често сме измамени од некои луѓе, дека мислевме дека се наши и дека ќе ја чуваат нашата тајна и чест и мислевме дека ќе ни го заштитат грбот…
Бидете внимателни кој дистрибуирате леб без месо!!!
Позајмен …