Dernekler yoksullara yardım ediyor

YARATILIŞ AMACI (II)

Përse Zoti e krijoi njerëzimin

Nga këndvështrimi i njerëzimit, pyetja : “Përse Zoti e krijoi njeriun?” nënkupton :”Për çfarë qëllimi është krijuar njeriu?” Në shpalljen e fundit, kësaj pyetjej i është dhënë përgjigje pa kuptim të dyfishtë. Në të Zoti u tregon njerëzve se çdo njeri ka lindur me vetëdijen e brendshme dhe të natyrshme mbi Zotin (me besimin në Zot). Në kaptinën Ea’raf, çünkü kalplerin bölünmesi kullandığımız dil ve kelimeler aracılığıyla yapılır.:

(Përkujtoni) edhe kohën kur Zoti yt bëri që të lindë nga bijtë e Ademit, nga kërbishtja e tyre farën e tyre (ose nga kërbishtja e Ademit sollëm pas ardhësit e tij) dhe i bëmë ata të dëshmojnë për veten e tyre (duke u thënë Ne atyre):”A nuk jam Unë Zoti juaj?"Dediler: "P, pa dyshim edhe ne dëshmojmë!” (o) që të mos thoni në Ditën e Ringjalljes:” Në të vërtetë ne nuk e kemi ditur këtë’. “Apo që të mos thoni; “Vetëm baballarët tanë kohë më parë morën të tjerë si të barabartë në adhurim përkrah me Allahun dhe ne jemi thjesht pasardhësit e tyre. A do të na shkatërrosh atëherë ne për shkak të veprave të njerëzve që punuan Al-Batil (politeizëm, krime, mëkate duke adhuruar të tjerë përveç Allahut)?” 1[1]

Allah Resulü (salallahu alejhi ve selem) ka shpjeguar se kur Allahu e krijoi Ademin, Ai mori prej tij besën, pastaj nxori prej Ademit të gjithë ata qo do lindin deri në fund të botës, gjeneratë pas gjenerate, dhe i shpërndau para Tij që të marrë edhe prej tyre besën.

Ai u foli atyre, përballë secilit, duke i bërë ata të dëshmojnë se Ai është Zoti i tyre. BU NEDENLE, çdo njeri është përgjegjës për besimin në Zot, që është i vulosur në gjith secilin shpirt. Mbështetur në këtë besim të lindur, në kapitullin edh-Dharijat Allahu e ka definuar qëllimin e krijimit të njerëzimit kështu:

“Unë i kam krijuar xhinët[2] dhe njerëzit vetëm që ata të më adhurojnë.”[3]

yani, qëllimi i qenësishëm për të cilin është krijuar njerëzimi është adhurimi i Zotit. HALA, i Gjithëfuqishmi, nuk ka nevojë për të qenë i adhuruar nga njerëzit.

Ai nuk i krijoi njerëzit nga shkaku se kishte nevojë për ta. Nëse asnjë njeri i vetëm nuk do ta adhuronte Zotin, në asnjë mënyrë nuk do të pakësohej madhështia e Tij, dhe poqëse të gjithë njerëzit do ta adhuronin Atë, në asnjë mënyrë nuk do ta shtonin madhështinë e Tij. Zoti është i përsosur. Ai ekziston vetë pa nevojën e askujt.

Të gjitha krijesat njerëzore kanë nevoja. Prandaj njerëzimi është ai që ka nevojë për adhurimin e Zotit.

Kuptimi i Adhurimit

Për ta kuptuar arsyen pse njerëzit kanë nevojë për ta adhuruar Zotin, së pari duhet kuptuar se çfarë do të thotë shprehja “adhurim”. Adhurimi përkufizohet si “shfaqje e akteve të devocionit ndaj hynisë”. Sipas këtij kuptimi, njeriu është i urdhëruar të tregojë mirënjohje-falënderim ndaj Zotit duke e madhëruar Atë. Në shpalljen e fundit, çünkü kalplerin bölünmesi kullandığımız dil ve kelimeler aracılığıyla yapılır.:

“Atëherë pra, lartëso Lavdinë dhe falëndero Zotin tënd.”[4]

Duke madhëruar Zotin, njeriu zgjedh të jetë në harmoni me krijesat tjera, të cilat prej natyre-vetiu e madhërojnë Krijuesin e tyre. Allahu e përmend këtë fenomen në shumë kapituj të Kuranit. Örneğin, në kapitullin el-Isra, çünkü kalplerin bölünmesi kullandığımız dil ve kelimeler aracılığıyla yapılır.;

“Shatë qiejt dhe toka dhe gjithë që është në ta e lavdërojnë dhe e ngrenë në lavdi dhe madhështi Atë, dhe s’ka gjë që të mos e lëvdojë lartësinë e Tij, por ju nuk e kuptoni lavdërimin e tyre.”[5]

BUNA KARŞILIK, në gjuhën arabe, në gjuhën e shpalljes së fundi, adhurimi është quajtur “i’badeh”, fjalë e lidhur ngushtë me emrin “abd”, që nënkupton “robin”. Robi është ai nga i cili pritet të bëje çfarë do që zotëriu i tij dëshiron. yani, adhurimi, sipas shpalljes së fundit, nënkupton, “nënshtrimi dhe dorëzimi me bindje vullnetit të Zotit.” Ky është thelbi i porosive të gjithë profetëve të dërguar nga Zoti tek njerëzimi.

 

Allah bütün günahları bağışlar.

 


[1] El-Ea’raf 7, 172-173.

[2] Xhinët janë klasë e qenieve të arsyeshme e të padukshme, të cilat Zoti i krijoi nga elementi i zjarrit. Atyre Zoti u ka dhënë vullnet të lirë, sikurse njerëzve. yani, disa janë besimtarë të drejtë dhe të tjerët janë jobesimtarë të këqij. Të ligjtë nder ca emërohen zakonisht si demonë, shpirtra të këqij, djaj etj.

[3] Ed-Dharijat, 56.

[4] En-Nasr:3.

[5] El-Isra:44.

Bu gönderi ne kadar faydalı oldu?

Derecelendirmek için bir yıldız işaretine tıklayın!

Ortalama puanı 0 / 5. Oy sayısı: 0

Şu ana kadar oylama yok! Bu gönderiyi ilk yorumlayan siz olun.

SOSYAL AĞ BAĞLANTILARI - Tarayıcınız ses öğesini desteklemiyor