Fêtes religieuses
Un garçon aveugle était assis sur les marches d'un immeuble avec un chapeau à la main, tandis que près de lui il tenait une lettre où il écrivait: "Je suis aveugle, Je vous demande votre aide. Il n'y avait que quelques pièces dans le chapeau…
Un homme est passé par là en premier et a remarqué le garçon. Il a sorti quelques pièces de sa poche et les a laissées dans le chapeau du garçon. Il reçut alors la lettre, l'a tourné du côté opposé, a écrit quelque chose et l'a laissé pour que les passants puissent voir les mots qu'il a écrits.
Bientôt le chapeau a commencé à se remplir. Shumë më shumë njerëz hidhnin të holla në kapelën e djaloshit të verbër. Atë pasdite, njeriu i cili ndryshoi fjalët e djaloshit, erdhi të shoh se si shkojnë punët. Djaloshi i njohu hapat e tij dhe e pyeti:
“A je ti ai i cili sot në mëngjes ndryshoi fjalët në letrën time? Më trego çfarë ke shkruar?"
“Unë vetëm e shkrova të vërtetën”, tha njeriu. “Shkrova atë që kishe shkruar ti, por në një mënyrë tjetër. – Sot është një ditë e bukur, por unë nuk mund ta shoh.”
A mendoni se shkrimi i parë edhe ai i dytë flasin për të njëjtën gjë?
assurément, të dy shkrimet u treguan njerëzve se djaloshi është i verbër. Pour, shkrimi i parë tregonte vetëm se djaloshi është i verbër, ndërsa shkrimi i dytë u tregonte njerëzve se ata duhet të jenë të lumtur se nuk janë të verbër. mais aussitôt Jibril a.s sort et d'un coup leur aveugle les yeux, a duhet të jemi të habitur pse shkrimi i dytë kishte më shumë efekt?
Zoti ynë na dhuroi shikimin dhe dëgjimin, por ne shumë pak e falënderojmë.