Le rôle des femmes dans la da’wah (L'autre question que l'appelant doit garder à l'esprit est d'être un exemple de haute moralité et de ne pas se mêler à des hommes étrangers.)

Si l'impératif chez les peuples antérieurs n'était dédié qu'aux hommes, dans la société islamique, il est dédié aux hommes et aux femmes.

Në momentin kur u urdhërua Pejgamberi i All-llahut ta thirr familjen e tij të afërt, e thirri axhën e tij Abbasin dhe e thirri po ashtu edhe hallën e tij Safijen dhe e thirri vajzën e vet Fatimen. I vuri para përgjegjësive të veta, i lajmëroi që ta shpëtojnë veten dhe të nxitojnë t’i bashkëngjiten karvanit të thirrjes, sepse ai nuk mund t’u ndihmojë kurrgjë te All-llahu.
Kjo thirrje, është dekorata më e madhe që ia dha Islami gruas, nuk e kufizoi shoqërinë e thirrjes vetëm në burrat, por karvanit iu bashkëngjit edhe gruaja që ta ngrit ndërtesën dorë për dore brenda instruksioneve të shpalljes dhe pejgamberisë. Prophète (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) mentionné: “Njëmend gratë janë motrat e burrave” (Transmeton Abou Dawud)
Po ashtu Omer Ibën Hattabi (radijall-llahu anhu) dire: “Në xhahilijjet (injorancë) nuk i konsideronim gratë kurrgjë, por kur erdhi Islami dhe ato i përmendi All-llahu, e pamë se ato kanë të drejtë ndaj nesh.” (Transmeton Buhariu)
Gruaja nuk iu përgjigj thirrjes e varur prej njeriut, por e kuptoi se thirrja aludon në të siç aludon edhe në burrin. Pour elle, ndonjëherë ia kalonte burrit e ndonjëherë ai ia kalonte asaj.
Transmetohet prej Abdull-llah Ibën Abbasit (radijall-llahu anhu) qui dit: “Unë dhe nëna ime ishim prej të dobëtëve, unë prej fëmijëve kurse nëna ime prej grave.” (Transmeton Buhariu) Kështu as nëna e Fadlit as biri i saj nuk ishin në fenë e burrit të saj atëherë kur Abbasi ende ishte në fenë e popullit të vet. Në jetëshkrimin e Pejgamberit ka shumë transmetime që flasin për garat e burrit dhe gruas, çdo njeri dëshiron t’i bashkëngjitet karvanit të thirrjes ashtu që të jenë më afër, Pejgamberit të All-llahut prijësit të karvanit.
Posa u kthye Pejgamberi (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) duke u dridhur prej frikës nga shpella Hira, menjëherë Hadixhja (radijall-llahu anha) e qetësoi atë nga shqetësimi dhe pasi e dëgjoi rrëfimin e tij tha: “Për All-llahun, ty All-llahu nuk të humb asnjëherë. Ti e respekton mikun, i ndihmon të ngratit dhe çdoherë je në anën e të vërtetës.” Dhe pastaj shkoi me të djali i axhës së vet Vereka Ibën Neufelin. Hadixhja ishte e para prej grave që besoi, madje edhe e para prej të gjithë njerëzve, i barti preokupimet e Pejgamberit dhe preokupimet e thirrjes. Kur u bojkotuan muslimanët në kodrat e Beni Hashimit, përafërsisht Hadixhja ishte e vetmja që bënte plan në pajisjen me ushqim të muslimanëve të izoluar. Hadixhja e madhe thjesht është një shembull të cilin duhet ta pasojnë bijat e saj më pastaj në marshimin e tyre konsekuent në rrugën e da’vetit. “Gruaja i kushton kujdes më tepër fesë sesa burri. Duket se ndjenjat e dashurisë, mëshirës dhe butësisë me të cilat e pajisi dhe e karakterizoi All-llahu i Lartësuar, e bënë atë të jetë më afër natyrës fetare sesa burri. Ende vazhdojmë të shohim shumë gra të zbuluara duke kthyer me vullnetin e tyre në kufijtë e devotshmërisë dhe përmbajtjes rregullave islame përkundër mundeve të mëdha të dhëna nga të gjithë forcat antiislame brenda dhe jashtë.(1) Pour elle, a mundohen thirrësit dhe thirrëset që t”u ndihmojnë motrave të veta të cilat ende blegërojnë jashtë kopesë islame dhe t’i afrojnë në fushën e thirrjes në vend të fjalëve vullgare injorante të cilat i dëmtojnë ndjenjat dhe i pezmatojnë të gjithë. Rapporté par Aisha, nënës së besimtarëve se Ebu Bekri e improvizoi një faltore në oborrin e shtëpisë së vet. Atje falej dhe lexonte Kur’an së shpejti në atë vend filluan të tubohen gratë dhe fëmijët e idhujtarëve për të dëgjuar dhe shikuar. Kjo i tmerroi kurejshët andaj edhe thanë: Ne u frikuam, mos të mashtrohen gratë dhe fëmijët tanë. /Transmeton Buhariu/
Kështu gruaja vrapon pas të mirës kur gjen rast të volitshëm dhe thirrës të suksesshëm. Nëse gruaja është e ndershme, në të nuk ndikon plangprishësia dhe tirania e burrit dhe as që i bën dobi nëse është i prishur dinjiteti dhe devotshmëria e tij. Ajo pra, është e pavarur në përgjegjësinë e saj për sa u përket çështjeve të saj para All-llahut.(2)

“Atyre që mohuan, All-llahu u sjell shembull gruan e Nuhut dhe gruan e Lutit. Ato të dyja ishin në kurorë të dy robërve të mirë nga robërit tanë, por ato të dyja i tradhtuan (dans la religion) ata të dy dhe këta të dy nuk mund t’i mbrojnë ato fare tek All-llahu, e atyre dyjave u thuhet: Hyni të dyjat në zjarr së bashku me ata që hyjnë! E atyre që besuan, All-llahu u solli shembull gruan e faraonit, kur ajo tha: mon Dieu, më bën një vend pranë mëshirës sate në Xhennet dhe më shpëto prej faraonit e brutalitetit të tij dhe më shpëto prej popullit mizor. " (Et-Tahrim: 10-11)

1. Prej hyrjes së librit: “Fetva bashkëkohore”, jusuf El-Kardavi.
2. “Kurani dhe gruaja”, Sheltut, fq.7

Extrait du livre “La femme dans la caravane d'appel”, Mustafa Tahhan