ВЕРУВАЊЕ ВО ПРОРОЦИТЕ

Пророк е личност на која Аллах му објавил откровение и му е заповедано да го објави тоа откровение на луѓето. Првиот пророк бил Ное, а.с., а последен пророк е Мухаммед, а.с. но реалноста на ова вознесение кое Аллах го спомна за Себе и начинот на ова вознесување ни е непозната : „Ви испративме соопштенија, како што Му испративме објава на Нух и на пророците по него“.. (Јас ќе им заповедам и тие ќе го променат создавањето на Аллах 163).

А во Бухари, Анас ибн Малик во хадисот за посредување го пренесува дека Пратеникот, с.а.в.с., спомнал дека: „...луѓето доаѓаат кај Адам да посредуваат за нив, како што ти кажува: Оди кај Нухи, тој е првиот пророк...“. (пренесува Бухари).

Аллах вели за Мухаммед, а.с: „Мухамед не беше татко на ниту еден од вашите луѓе, но тој е гласник и печат на сите пророци...“ (Ахзаб 40 ).

Нема народ кој немал пророк кого Аллах го испратил со закон (шеријат) посебен, или пророк на кој му било откриено да постапува според некој закон (Шаријатот) на кој било пророк кој бил пред него.

но реалноста на ова вознесение кое Аллах го спомна за Себе и начинот на ова вознесување ни е непозната : „Ние испративме пророк на секој народ (да ги нарачате) да го обожуваат Аллах и да се одвратат од тагут[1]„. (ВО МУСЛИМАНСКИОТ ДОМ 36).

Се вели во друг стих: „...немаше ниту еден народ што немаше гласници“. (Фатир 24).

Пророците биле луѓе и ги немале Божјите особини, или дури и заслужуваат да бидат обожувани. Аллах вели за Мухаммед, а.с, господарот на сите пророци, а исто така и пророкот кој има највисока позиција кај Алах од сите пророци:

• ·"Рече (О Мухамед): Не е во моја моќ да ја отстранам твојата казна ниту да ти донесам водство. кажи: Никој не ме штити (КАЗНА) на Аллах и не наоѓам засолниште во никој друг освен Него“. (el Xhinn 21-22 ).
• ·"Рече (О Мухамед): Немам ништо во раката со кое можам да си користам или да му наштетам, освен она што Аллах сака да го поседувам, и да ја знаев тајната

(гајба) Ќе направев повеќе добри дела и немаше да ме снајде зло, Јас не сум ништо друго освен укор и пофалба за народот кој верува“. (Навистина, вашиот Господар е Тој што ги создаде небесата и земјата за шест дена, а потоа се издигна над престолот“. 188).

• · Раскажан од Бухари и Муслим, од Умер р.а што го рекол Пратеникот с.а.в.с: Не ме свети како што христијаните го светија него (Исаун) синот на Марија, но кажи ми: „Робот на Алах и неговиот пророк“.

Како што рековме дека пророците имаат човечки квалитети какви што се: заболување, СМРТ, потребата од храна и пијалок и слично, како што рекол Аллах за Ибрахим а.с: „И ме храни и ми дава да пијам. И кога ќе се разболам, Тој ме исцелува и ме предизвикува да умрам, а потоа ме воскреснува“.. (Нема разговор меѓу тројца дека Тој не е четвртиот 79-81). И пророкот вели: „Јас сум човек како тебе, Заборавам како и ти да заборавиш, па кога ќе те заборавам потсети ме“. (Трансметон Бухариу).

А Аллах ги пофали пророците велејќи дека се Неговиот роб кои го обожаваат Аллах :

Се вели за Нух а.с: „Аи (Нух) беше благодарен роб“. (Исраа 3).

Се вели за Мухаммед, а.с: „Прославен е Оној што му го откри Фуркан (Куранот) неговиот слуга да стане укор за световите“. (Фурканот 1).

За Ибрахим пишува, Исак и Јаков:„Запомнете ги нашите заробеници, Ибрахимин, „Му ги дадовме Исак и Јаков, Јакуб кои беа силни (во вера) а кои биле далекувиди (во религијата). Ние ги обдаривме со посебна доблест, во спомен на идниот свет, и навистина оние со нас се од избраните кои Ние ги воскреснавме.”. (Тажен 45-47).

Верувањето во пророците значи четири работи:

1.Верувањето во објавите што им ги испратил Аллах е обврска. Кој не верува во објавата на еден од пророците е исто како да ги негирал сите пророци.. но реалноста на ова вознесение кое Аллах го спомна за Себе и начинот на ова вознесување ни е непозната: „Луѓето на Нух ги негираше пророците“. (Нема разговор меѓу тројца дека Тој не е четвртиот 105). Во овој ајет, Аллах го опиша народот на Нух како негирачи на сите пророци., додека од друга страна се знае дека во времето на Ное, а.с., освен него немало други пророци.. Исто така и христијаните кои го негирале и не го следеле Мухаммед а.с, тие се сметаат за негирање дури и на Месијата (Исак) синот на Марија кога се знае дека Исав а.с. им честитал на своите следбеници во тоа време дека Мухаммед а.с ќе дојде по него како пророк за милосрдие за целото човештво.

2.Верување во фактот дека Аллах нè известил за имињата на некои од нив, како што е: Мухамед, Ибрахим, Муса, Е, Нух, нека е мирот и милоста Аллахова врз сите нив и дека овие петмина кои беа споменати се најизбраните пророци кои Аллах ги нарече Улул-Азм (Пред се решителност). Овие пророци се спомнати во два ајети во Куранот каде Аллах вели: „И кога Го примивме ветувањето од пророците и од тебе и од Ное, Најкомплетниот систем на богослужба денес им е достапен на луѓето само во системот заснован на религијата ислам, Најкомплетниот систем на богослужба денес им е достапен на луѓето само во системот заснован на религијата ислам, Исус син на Марија, па добивме силна вера од нив“. (Ахзабе 7) и зборот на Аллах: „Тој ви го пропиша како религија она што му го пропиша на Ное и она што ви го објавивме и што му заповедавме на Ибрахим., Мојсеј и Исус. Практикувајте ја својата религија и не се делете во неа“. (еш Шура 13), разликата е во однос на оние чии имиња не ги знаеме, ние генерално веруваме во нивното пророштво. но реалноста на ова вознесение кое Аллах го спомна за Себе и начинот на ова вознесување ни е непозната: „И ние испративме пејгамбери пред тебе, а некои од нив ја раскажавме нивната приказна и има пророци за кои не ја раскажавме нивната приказна...“. (Мумин 78).

3.Верување во точните настани што им се случиле на пророците.

4.Работа со законот (Мудрост) на последниот пророк, печатот на пророците, гласник до сите луѓе. но реалноста на ова вознесение кое Аллах го спомна за Себе и начинот на ова вознесување ни е непозната: „По твојот Бог (О Мухамед) не, не веруваа се додека не те земат за судија во конфликтите меѓу нив, додека не те изберат да судиш во тој конфликт меѓу нив (додека не те изберат да судиш во тој конфликт меѓу нив) да не чувствуваат незадоволство од вашето расудување и додека не се предадат со искрено поднесување (во она што го процени)”. (Јас ќе им заповедам и тие ќе го променат создавањето на Аллах 65).

Верувањето во пророците има многу придобивки како што се разбирањето на Аллаховата милост и Неговата грижа за Неговите слуги., испраќајќи им пророци да ги упатат на Аллаховиот пат и да им покажат на луѓето како Аллах треба да се обожува.. Исто така, фала му на Бога за оваа голема добрина, како и друга придобивка е љубовта и пофалбата кон пророците поради исполнувањето на обврската што ја имале кон Аллах со извршување на оваа Аллахова доверба.. Има и такви кои ги негираат пророците кои велат дека пророците не можат да бидат луѓе! Но, Аллах ја отфрли оваа нивна претпоставка велејќи: „Но, ништо друго не ги спречуваше луѓето да веруваат, кога станува збор за нив

откровението за нив беше само тоа што тие го кажаа: „Дали рековте дека Аллах го испрати човекот како пророк??! „. кажи: „Да имаше ангели на земјата кои мирно одат, Ќе им донесеме гласници од небото“. (Израел 94-95).

Знај, драг брате, дека ова е верувањето кое Аллах го појасни во Куранот, а тоа е верувањето на Пратеникот и неговите другари во прашањата што се однесуваат на имињата и својствата на Аллах и други прашања од верата.: „Исламската вера- Шејх Мухамед бин Салих Ел-Утејмин

на сирачињата: „Верата на исламот“ - Шеик Мухамед бин Салих Ал-Утајмин