Fetva nr. 293

Pyetje:

Jam një njeri, i cili ka përgojuar shumë njerëz, tashmë ndjehem pishman shumë dhe i penduar për përgojimin e shumtë që e kam bërë.

Ata që kam përgojuar janë shumë, disa prej tyre kanë vdekur e disa ende janë duke jetuar.

Ata që janë gjallë, nuk kam guxim dhe m’vjen turp t’i kërkoj falje për përgojimi e bërë, bile disa prej tyre do të nevrikoseshin me mua dhe do të ndodhnin gjëra jo të mira po t’u tregoja që i kam përgojuar, çfarë të veprojë?!

Përgjigje:

Së pari: Duhesh të pendohesh tek Allahu për përgojimin e bërë.

Së dyti: Obligim e ke t’u kërkosh falje direkte atyre që i ke bërê gibet (i ke përgojuar), nëse të mundësohet një gjë e tillë.

Nëse, nuk ke mundësi t’u kërkosh falje direkte, atëherë kërko falje për ta, lutu për ta, fol fjalë të mira për ta (në mesin e atyre që i ke përgojuar), ndoshta njê gjë e tillë do të mjaftojë për ty(si shpagim dhe pendim për përgojimin).

Prej Allahut vjen suksesi, përshëndetjet qofshin mbi të dërguarin tonë, familjen dhe shokët e tij.

Komisioni i përhershëm i fetvave.

Fetuaja, nr. 22387

Antarët e komisionit:

Dr. Salih bin Feuzan el Feuzan

Abdullah Ibën Muhamed el Mutlak

Abdullah Ibën Abdurrahman Ibën Gudejan

Abdulaziz Ibën Abdullah ibën Muhamed Alu Shejh (Kryetar i komisionit)

Abdullah ibën Ali er Rukban

Ahmed Ibën Ali Sejr el Mubareki

Nga arabishtja: Suad B. Shabani